IMSLP: Ένας διαδικτυακός τόπος συνάντησης των απανταχού μουσικόφιλων

 

Στο παρόν άρθρο παρουσιάζεται μια πρωτοποριακή εφαρμογή ψηφιακής μουσικής βιβλιοθήκης, που συγκεντρώνει και διαθέτει στους χρήστες της παρτιτούρες που δεν διακατέχονται από τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι νόμοι υπέρ της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών τους.

Η εφαρμογή αυτή ονομάζεται Πρόγραμμα Διεθνούς Bιβλιοθήκης Μουσικών Παρτιτούρων (International Music Score Library Project ή αλλιώς IMSLP) και δημιουργήθηκε το Φεβρουάριο του 2006 με βασικό σκοπό να συγκεντρώσει μαζί όλες τις παρτιτούρες μουσικών έργων που έχουν εκπέσει στο δημόσιο τομέα καθώς επίσης και τις παρτιτούρες σύγχρονων συνθετών που επιθυμούν να διαθέσουν τα έργα τους στο κοινό χωρίς κανένα περιορισμό. Ένας από τους κύριους στόχους του προγράμματος αυτού είναι να ενθαρρύνει την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των χρηστών του, με σκοπό τη δημιουργία μιας κοινότητας μουσικών, αλλά και φίλων της μουσικής, που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως μια πλατφόρμα ανταλλαγής απόψεων γύρω από τη μουσική.

Η φιλοσοφία στην οποία στηρίζεται η δημιουργία του IMSLP είναι ότι η μουσική πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμη στον καθένα και γι'αυτό παρέχει τις μουσικές παρτιτούρες ελεύθερα, χωρίς χρέωση, σε οποιονδήποτε έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Στη σημερινή του μορφή το IMSLP περιλαμβάνει περισσότερες από 22.000 παρτιτούρες για 12.000 έργα περισσοτέρων των 1.200 συνθετών, καθιστώντας το έτσι ως μια από τις μεγαλύτερες ψηφιακές συλλογές από παρτιτούρες στο διαδίκτυο.

Η συγκεκριμένη ψηφιακή συλλογή αποτελείται κυρίως από σκαναρισμένες, παλιές μουσικές εκδόσεις, των οποίων τα πνευματικά δικαιώματα έχουν λήξει. Επιπροσθέτως, συμπεριλαμβάνει και παρτιτούρες σύγχρονων συνθετών που επιθυμούν να διαμοιραστούν τις μουσικές τους δημιουργίες με τον υπόλοιπο κόσμο.

Ένα από τα κύρια προγράμματα του IMSLP ήταν η ψηφιοποίηση και το ανέβασμα στο διαδίκτυο όλων των έργων του Johann Sebastian Bach, το οποίο και ολοκληρώθηκε στις 3 Νοεμβρίου του 2008. Εκτός όμως από τα έργα του J. S. Bach, στη ψηφιακή συλλογή του IMSLP περιλαμβάνονται όλα τα έργα του Chopin, του Brahms, του Liszt καθώς και τα περισσότερα έργα όλων των μεγάλων συνθετών.
Παράλληλα με τη λειτουργία του ως ψηφιακό αποθετήριο από μουσικές παρτιτούρες, το IMSLP μπορεί να λειτουργήσει και ως μουσικολογική εγκυκλοπαίδεια, από τη στιγμή που περιλαμβάνει πολλαπλές και ιστορικές εκδόσεις ενός μουσικού έργου, καθώς επίσης μουσικολογικές αναλύσεις και σχόλια που συνοδεύουν την κάθε παρτιτούρα και το κάθε έργο.
Η πρωτοτυπία του όλου εγχειρήματος της δημιουργίας του IMSLP έγκειται στο ότι οι χρήστες του μπορούν να ανταλλάζουν μουσικές απόψεις και ιδέες μέσω της ιστοσελίδας του, να ανεβάζουν τις δικές τους συνθέσεις ή να ακούν τις συνθέσεις άλλων χρηστών, να γράφουν αναλύσεις και κριτικές για μουσικά έργα, και γενικότερα να συμμετέχουν και οι ίδιοι στον εμπλουτισμό της ψηφιακής βιβλιοθήκης.

Για την επίτευξη αυτής της διαδραστικότητας μεταξύ χρηστών και ψηφιακής μουσικής βιβλιοθήκης, το IMSLP έχει δομηθεί υπό τη μορφή wiki, δηλαδή υπό τη μορφή ενός τύπου ιστοσελίδας που επιτρέπει στους επισκέπτες της να προσθέτουν, να διαγράφουν και γενικά να επεξεργάζονται το διαθέσιμο περιεχόμενο της.

Για να μπορέσουν οι χρήστες της συγκεκριμένης ιστοσελίδας να συμμετάσχουν στον εμπλουτισμό της με αναλύσεις, σχόλια, παρτιτούρες κ.λπ., θα πρέπει απλώς να εγγραφούν, έτσι ώστε να αποκτήσουν έναν κωδικό πρόσβασης. ο οποίος είναι απαραίτητος για την επεξεργασία και τον εμπλουτισμό της ιστοσελίδας. Όσον αφορά τα πνευματικά δικαιώματα, εκτός από όσα ειπώθηκαν παραπάνω, θα πρέπει να σημειωθεί πως το IMSLP ακολουθεί τους Καναδικούς Νόμους περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, οι οποίοι σε πολλά σημεία διαφέρουν από τους αντίστοιχους νόμους της χώρας μας . Η συντομότερη περίληψη του Καναδικού νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων θα ήταν ότι τα πνευματικά δικαιώματα ισχύουν για τον συνθέτη ή επιμελητή μέχρι και 50 χρόνια μετά τον θάνατό του/της. Για τον εκδότη/εκδοτικό οίκο, τα πνευματικά δικαιώματα ισχύουν μέχρι οποιοσδήποτε από τους παρακάτω όρους λήξει πρώτος:

• η ημερομηνία έκδοσης συν 50 χρόνια
• η ημερομηνία δημιουργίας συν 75 χρόνια (εκτός και αν ο στοιχειοθέτης είναι γνωστός, οπότε γίνεται πάλι η πρώτη ημερομηνία έκδοσης συν 50 χρόνια για εταιρικά έργα.

Η βασική διαφορά των Καναδικών νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας και των αντίστοιχων της χώρας μας, είναι ότι στη χώρα μας τα πνευματικά δικαιώματα ισχύουν για τον συνθέτη ή επιμελητή μέχρι και 70 χρόνια μετά τον θάνατό του και όχι μέχρι 50. Για το λόγο αυτό, κάθε φορά που ο χρήστης επιθυμεί να κατεβάσει μια παρτιτούρα, εμφανίζεται στην οθόνη του υπολογιστή του μια ειδοποίηση στην οποία σημειώνεται πως το IMSLP δεν φέρει καμία ευθύνη για τυχόν παραβίαση των νόμων περί πνευματικών δικαιωμάτων. Έτσι, ο χρήστης θα πρέπει να βλέπει πριν κατεβάσει κάποια παρτιτούρα, αν η συγκεκριμένη παρτιτούρα περιορίζεται από τους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων μέσα από την αναλυτική καρτέλα περιγραφής της παρτιτούρας στην οποία περιγράφονται διάφορα στοιχεία για την έκδοσή της, με σημαντικότερο το copyright.

Μέσω της αρχικής σελίδας του IMSLP ο χρήστης μπορεί να ενημερωθεί για τις πρόσφατες προσθήκες έργων, καθώς επίσης και για διάφορα νέα που αφορούν το IMSLP. Ταυτόχρονα, μπορεί να βρει και μια αναλυτική περιγραφή του τρόπου με τον οποίο μπορεί να συνεισφέρει και ο ίδιος στον εμπλουτισμό του IMSLP καθώς επίσης και αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα.

Η αναζήτηση των μουσικών έργων στη παρούσα ψηφιακή βιβλιοθήκη μπορεί να γίνει με το όνομα του συνθέτη, τη περίοδο του συνθέτη και το είδος του έργου. Συνήθως οι χρήστες επιλέγουν να διεξάγουν την αναζήτηση τους με το όνομα του συνθέτη που τους ενδιαφέρει. Έτσι, αν για παράδειγμα ένας χρήστης αναζητά ένα έργο του Tchaikovsky, αυτό που έχει να κάνει είναι να επιλέξει το γράμμα "Τ" από την αλφαβητική λίστα των ονομάτων των συνθετών που περιλαμβάνονται στο IMSLP και να επιλέξει το όνομα Tchaikovsky. Έτσι στην οθόνη του εμφανίζεται μία καρτέλα που αφορά τον Tchaikovsky και στην οποία παρουσιάζονται αλφαβητικά όλα τα έργα του τα οποία περιλαμβάνονται στο IMSLP, η ημερομηνία γέννησης και θανάτου του καθώς επίσης και κάποιοι εξωτερικοί σύνδεσμοι που περιέχουν τη βιογραφία του, κατάλογους έργων του, ηχογραφήσεις κλπ.

Μόλις ο χρήστης επιλέξει αυτό που τον ενδιαφέρει μέσα από την αλφαβητική παρουσίαση των έργων, εμφανίζεται στην οθόνη του μια νέα καρτέλα η οποία αυτή τη φορά αφορά το συγκεκριμένο έργο και στην οποία περιέχονται πληροφορίες σχετικά με το έργο, την έκδοση, το copyright, καθώς επίσης και ο σύνδεσμος μέσω του οποίου ο χρήστης μπορεί να μεταβεί στην παρτιτούρα του έργου (complete score).

Πρέπει να σημειωθεί πως η ιστοσελίδα του IMSLP έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η Ελληνική, ενώ είναι τόσο καλά δομημένη ώστε να κατευθύνει το χρήστη εύκολα και γρήγορα στον εντοπισμό του έργου που αναζητά. Εκτός αυτού, αποτελεί και ένα χώρο έκθεσης ιδεών, ανταλλαγής απόψεων και παρουσίασης νέων έργων, επιδιώκοντας έτσι να καταστεί ένας διαδικτυακός τόπος συνάντησης των απανταχού μουσικόφιλων.

Μπουμπούς Γιώργος , Μουσικός - Βιβλιοθηκονόμος

Η μουσική του Μίκη ξεναγός στην Ιστορία

Η μουσική βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» ψηφιοποίησε χιλιάδες τεκμήρια, χειρόγραφα, κείμενα, αφίσες, φωτογραφίες από το πλούσιο αρχείο του Ελληνα συνθέτη

Ενα τακτικό ετήσιο ραντεβού δίνουν με δημοσιογράφους αλλά και άλλους  ενδιαφερόμενους οι υπεύθυνοι της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης «Λίλιαν Βουδούρη». Και καλά κάνουν. Διότι όλο το προηγούμενο διάστημα δουλεύουν σιωπηρά κι οργανωμένα προχωρώντας με ταχείς ρυθμούς το πρόγραμμα της δημιουργίας ολοκληρωμένης μονάδας τεκμηρίωσης και προβολής της ελληνικής μουσικής. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος που χρηματοδοτήθηκε από το επιχειρησιακό πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας» (Γ'ΚΠΣ), δημιουργήθηκε η νέα θεματική Διαδικτυακή Πύλη της Ελληνικής Μουσικής. Περιλαμβάνει τα ψηφιοποιημένα αρχεία των συνθετών Μίκη Θεοδωράκη, Αιμίλιου Ριάδη, Γεωργίου Πονηρίδη, Frank Choisy, το αρχείο Νηλέα Καμαράδου, τις συλλογές χειρογράφων και ελληνικών τραγουδιών που ανήκουν στη Βιβλιοθήκη καθώς και το αρχείο της Δόμνας Σαμίου που ανήκει στον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου. Η σημαντική αυτή μονάδα θεματικής τεκμηρίωσης της ελληνικής μουσικής περιλαμβάνει πάνω από 260.000 ψηφιοποιημένα τεκμήρια. Αποτελούν πηγή έρευνας για κάθε ενδιαφερόμενο ερευνητή, ενώ παράλληλα μπορούν να αξιοποιηθούν για τη διασυνθετική παραγωγή πολιτιστικών προϊόντων και υπηρεσιών, πάντα μέσα στο πλαίσιο του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η διαδραστική εφαρμογή «Μια διαδρομή στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία μέσα από το αρχείο του Μίκη Θεοδωράκη». Η εφαρμογή αποτελείται από 403 εγγραφές με κείμενα ιστορικού, μουσικολογικού και γενικότερου περιεχομένου και περιλαμβάνει συνολικά περίπου 6.000 τεκμήρια διαφόρων ειδών, μουσικά χειρόγραφα, κείμενα, φωτογραφίες, οπτικοακουστικό υλικό, αποκόμματα Τύπου, αφίσες προγράμματα συναυλιών, βραβεία και τιμητικές διακρίσεις και περιγράφει τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη σε σχέση με τις ιστορικές εξελίξεις της Ελλάδας.

Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ στη διεύθυνση: www.mmb.org.gr .

via

Επιστολές του Μπαχ βρέθηκαν στη Λειψία

Τρία χειρόγραφα του Γερμανού συνθέτη Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, που χρονολογούνται από το 1743, το 1745 και το 1748, βρέθηκαν στα αρχεία του Πανεπιστημίου της Λειψίας, στην ανατολική Γερμανία, όπως ανακοίνωσε την Παρασκευή το κέντρο αρχείων του Μπαχ.

Πρόκειται για συστατικές επιστολές που είχε δώσει ο συνθέτης σε τρεις μαθητές του σχολείου του Αγίου Θωμά, ένα από τα παλαιότερα της Γερμανίας, που συνδεόταν με την Εκκλησία του Αγ. Θωμά, στην οποία ο Μπαχ ήταν τότε μουσικός διευθυντής (κάντορας).

Οι μαθητές αυτοί ήταν υποψήφιοι για υποτροφία στο πανεπιστήμιο.

Τον Απρίλιο, το πανεπιστήμιο του Μαρτίνου Λούθηρου στη Σαξονία-Άνχαλτ είχε ανακοινώσει ότι ερευνητές του εντόπισαν τμήμα μιας σύνθεσης του Μπαχ για εκκλησιαστικό όργανο, από την οποία μέχρι σήμερα ήταν γνωστά μόνο τα πέντε πρώτα μέτρα.

Μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών έχουν βρεθεί πολλές άγνωστες συνθέσεις του Μπαχ.

via

3η Χορωδιακή Συνάντηση στη Λιβαδειά

Με τη συνεργασία της Δημοτικής Χορωδίας του Δήμου Λεβαδέων & της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Βοιωτίας

Η Δημοτική Χορωδία του Δήμου Λεβαδέων, εμφανίζεται στις καλλιτεχνικές διοργανώσεις της πόλης μας για πρώτη φορά, σαν Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.

Σκοπός του Νομικού Προσώπου είναι η προαγωγή και διάδοση της μουσικής ως κοινή γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ των λαών και ο χαρακτήρας του είναι μη κερδοσκοπικός.

Έχει κάνει στο παρελθόν πολλές εμφανίσεις εντός και εκτός Ελλάδας προωθώντας το χορωδιακό τραγούδι και συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην πολιτιστική ανάταση της πόλης μας και γενικότερα του νομού μας. Έχει πραγματοποιήσει δύο χορωδιακές συναντήσεις φιλοξενώντας στην πόλη μας χορωδίες από την Κύπρο, την Κάρυστο, τον Άσσο Κορινθίας και τον Άγ.Κωνσταντίνο.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, η Δημοτική Χορωδία του Δήμου Λεβαδέων σε συνεργασία με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας διοργανώνει την 3^η χορωδιακή Συνάντηση στην οποία θα συμμετέχουν η Ανδρική Χορωδία της Νίκαιας, η Μικτή χορωδία της Ορεστιάδας και ο τενόρος της Λυρικής Σκηνής κ. Πέτρος Σκένδρος.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008 στις 8.30 μμ στην Αίθουσα της Εστίας Μητέρας.

Ευελπιστούμε με την προσπάθειά μας αυτή, να χαρίσουμε στους συμπολίτες μας, μια βραδιά μουσικής απόλαυσης, εμπνευσμένη από το πνεύμα των Χριστουγέννων.

Είσοδος ελεύθερη.

Πηγή

Βιβλίο: ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΕΝΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ

Μια πρωτότυπη χριστουγεννιάτικη ιστορία χωρίς Άι Βασίληδες, δώρα, νιφάδες και κάλαντα. Μια ιστορία για την αγάπη, το σπίτι, την οικογένεια, το δεσμό του παιδιού με το γονιό, την οικογενειακή εστία και τη θαλπωρή. Συνδετικό υλικό είναι η μουσική, ο γλυκός ήχος ενός ακορντεόν.

Είναι μια παγωμένη παραμονή Χριστουγέννων και όλη η Αθήνα φωτίζεται από μια ιδιαίτερη λάμψη. Χιλιάδες Αθηναίοι αψηφούν το κρύο και ετοιμάζονται να πάνε στην καθιερωμένη συναυλία των Χριστουγέννων στο Μέγαρο Μουσικής. Εδώ βέβαια η ιστορία παραπέμπει μάλλον σε Βιέννη και στην καθιερωμένη πρωτοχρονιάτικη συναυλία, όπου τα εισιτήρια εξαντλούνται μήνες πριν, παρά στις συνήθειες του αθηναϊκού κοινού που προτιμά άλλου τύπου γλέντια, αλλά μπορούμε να υποθέσουμε, με πολλή αισιοδοξία, ότι ένας φωτισμένος υπουργός έχει προβεί σε μια γενναία αναβάθμιση της μουσικής και της καλλιτεχνικής παιδείας στα σχολεία και όλα τα κινητά ηχούν σε ring tones από το ρεπερτόριο των μεγάλων μουσουργών. Τα αυτοκίνητα διασχίζουν την πόλη δονούμενα από μουσική με κλασικές κιθάρες, πιάνο, φυσαρμόνικες και ακορντεόν. Η συγγραφέας, μουσικός η ίδια που διδάσκει σε σχολείο και εγγονή του Μιχάλη Σουγιούλ, ονειρεύεται (και κατορθώνει να μας πείσει για την αλήθεια του ονείρου της) μια αθηναϊκή κοινωνία με μουσική παιδεία που αντιστοιχεί και σε μια εσωτερική ευγένεια. Η μπαγκέτα ενός εμπνευσμένου διευθυντή ορχήστρας έχει κάνει το θαύμα της και ενορχηστρώνει την πόλη στην αρμονία της μουσικής του.

Σε μια τέτοια πόλη λοιπόν η ανυπομονησία για τη μεγάλη συναυλία ενός διάσημου ακορντεονίστα από την Αργεντινή κορυφώνεται. Αναβρασμός στους δρόμους, στα παρασκήνια, όλοι επιταχύνουν το βήμα τους, προετοιμάζονται. Αντίθετα, ο μεγάλος μουσικός βρίσκεται στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του και για μια στιγμή ησυχάζει και αναπολεί την προσωπική του ιστορία, τους γονείς, την πατρίδα, την αρχή της μουσικής του καριέρας. Η ώρα περνά, πρέπει να ετοιμαστεί. Πού είναι όμως το ακορντεόν; Πού το άφησε; Τέτοια αφηρημάδα; Το βρίσκει στα χέρια ενός παιδιού που το έκλεψε και αρνείται να το επιστρέψει. Oι «διαπραγματεύσεις» ανάμεσα στον Ντε Σολέγιο και στο παιδί δεν είναι εύκολες. Η έκβασή τους αμφίρροπη και αμφίβολη. Το κοινό στο μεταξύ έχει γεμίσει την αίθουσα και περιμένει. Μια τρυφερή ιστορία για την ουσία και όχι το περιτύλιγμα των Χριστουγέννων. Για τη μουσική και τη δύναμή της να συγκινεί και να ανακαλεί δυνατά συναισθήματα. Η εικονογράφηση αποδίδει τα τρυφερά και νοσταλγικά συναισθήματα των ηρώων.

Η Δέσποινα Μπογδάνη-Σουγιούλ είναι μουσικός, με ειδίκευση στην Μουσική Αγωγή (Harvard University, Graduate School of Education). Εργάζεται ως καθηγήτρια Μουσικής στο Κολέγιο Αθηνών. Δημιούργησε και δίδαξε στο Τμήμα Μουσικοκινητικής Αγωγής για παιδιά και στο Τμήμα Μουσικοπαιδαγωγικής Εκπαίδευσης ενηλίκων στο Ωδείο "Φίλιππος Νάκας". Στη συγγραφική της δραστηριότητα περιλαμβάνονται η συμμετοχή στη συγγραφική ομάδα των βιβλίων της Μουσικής Αγωγής για τις τάξεις Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄ Δημοτικού, καθώς και η συγγραφή βιβλίων με θέμα τη Μουσική Εκπαίδευση. Έργα παιδικής λογοτεχνίας και βιβλίου γνώσης είναι τα «Αναζητώντας τη Μαρία Κάλλας», «Τσέπες γεμάτες λέξεις», «Με ένα χάρτινο φεγγάρι ταξιδεύω» από τις εκδόσεις Πατάκη.

 Ελένη Σβορώνου

Γιάννης Καραλής: "Ξένο ρούχο"

"Ένα ταξίδι μουσικό. Μπαίνει στο «Τελευταίο Λεωφορείο», έρχονται και «Κάτι Φίλοι Καρδιακοί», ο Σταμάτης, ο Δημήτρης, έρχεται ο Νίκος, ο Στέλιος και με οδηγό τα τραγούδια, «Κυκλοφορώντας Και Οπλοφορώντας» προσπαθείς να διανύσεις όλο και περισσότερα χιλιόμετρα, με σκοπό όχι τον τελικό προορισμό, αλλά τη χαρά, την απόλαυση του ταξιδιού. «Εγώ Δεν Έχω Τίποτα Να Πω». As μιλήσουν τα τραγούδια."

Γιάννης Καραλής

Ακούστε αποσπάσματα από το CD:

Ο δρόμος που σε πήρε

 

 Έφαγα ήττα

Μόναχο

 

Ο Γιάννης Καραλής γεννήθηκε στο Κυριάκι Βοιωτίας.

Σπούδασε κιθάρα με δάσκαλο τον Λουκά Αποστόλου από το Στείρι. Έκανε μαθήματα κλασικής κιθάρας και θεωρίας στη Λιβαδειά (Μουσική Σχολή Λιάνας Καραβασίλη). Στην Αθήνα έκανε τέσσερα χρόνια μαθήματα φωνητικής με τον τενόρο Παύλο Ράπτη. Πήρε πτυχίο Αρμονίας, με άριστα, από το Ελληνικό Ωδείο (Αθήνα). Από μαθητής Λυκείου συμμετείχε σε μουσικά σχήματα της περιοχής του ως τραγουδιστής, ενώ εμφανίστηκε σε διάφορες πόλεις του νομού με τοπικά μουσικά σχήματα. Συμμετείχε σε πολιτιστικές εκδηλώσεις-αφιερώματα στην ποίηση σε συνεργασία με τον πολιτιστικό σύλλογο Κυριακίου. Στην Αθήνα ήλθε με την παρότρυνση του Δημήτρη Κοντογιάννη με τον οποίο συνεργάσθηκε αρκετές φορές σε μουσικούς χώρους και συναυλίες. Επίσης εμφανίστηκε με τους Τάκη Μπίνη, Ελένη Βιτάλη, Στέλιο Βαμβακάρη και Μελίνα Κανά. Το 1998 είναι η χρονιά που ως ιδρυτικό μέλος της «σπείρας-σπείρας», μαθήτευσε κοντά στον Σταμάτη Κραουνάκη και εμφανίστηκε μαζί του ως το 2005 στις παραστάσεις: Όλοι μαύρα κι ένα πιάνο - κυκλοφόρησε ομότιτλο σε CD (Σείριος), Sold out, Η κλασική συνταγή - CD (Red), Μπιμπερό, Νέα γυναίκα μόνη τραγουδά με την Δήμητρα Παπίου - CD(Σείριος), Το ραντεβού της Τετάρτης και πάλι με τη Δήμητρα Παπίου.

Συμμετείχε ακόμη στις δισκογραφικές παραγωγές: Σταμάτη Κραουνάκη, Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (BMG), Λίνα Νικολακοπούλου, Νίκου Αντύπα - Οπωσδήποτε παράθυρο (Heaven). Ένα τσιγάρο δρόμος (Lyra). Ακολούθησε στενή συνεργασία με τη Μαριώ (Χάραμα, Χέδρα) και σε εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα και άλλες πόλεις της χώρας μέχρι και σήμερα. Από τον Οκτώβριο (2008) θα εμφανίζεται στο «Περιβόλι του Ουρανού» μαζί με την Μαριώ και το Γιώργο Τζώρτζη.

Πηγή

Πρωτότυπος διαγωνισμός κλασικής μουσικής στο YouTube

Η υπηρεσία online video YouTube ανακοίνωσε την πρόθεσή της να διοργανώσει έναν πρωτότυπο διαγωνισμό, που θα δώσει την ευκαιρία σε κάθε ενδιαφερόμενο να επιδείξει τις μουσικές του ικανότητες. Το YouTube καλεί όλους τους βιρτουόζους της κλασικής μουσικής να αποστείλουν δύο videos σχετικά με την ικανότητά τους στην εκτέλεση και την τεχνική.

Η διαδικασία θα διαρκέσει αρκετούς μήνες και περιλαμβάνει ένα μεικτό σύστημα αξιολόγησης, με τη συμμετοχή τόσο διακεκριμένων κριτών, όσο και των επισκεπτών της ιστοσελίδας. Οι νικητές θα μεταβούν στη Νέα Υόρκη, όπου θα δώσουν μια παράσταση στο πασίγνωστο Carnegie Hall.

Τον τελευταίο καιρό, η Google έχει θέσει το YouTube σε πρώτη προτεραιότητα, επιχειρώντας να θέσει ένα τέλος στην οικονομική ζημία που εμφανίζει η υπηρεσία. Οι διάφορες συμφωνίες με κινηματογραφικά studios, καθώς και κινήσεις σαν την παραπάνω, αποσκοπούν στην ανάδειξη του YouTube και στην περαιτέρω καθιέρωσή του στην κορυφή του online video.

[via]

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΝΠΔΔ “ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ”

 

ΦΕΚ: ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ - Αρ. Φύλλου 2450 - Αριθμ. 11737

2 ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ

    Μόνο απροσδόκητη δεν είναι η κατάκτηση της δεύτερης και τρίτης θέσης στο Διεθνή Διαγωνισμό για Νέους Συνθέτες «Ton de Leeuw 2008» για τον 20χρονο Φοιτητή της Κατεύθυνσης Σύνθεσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ., Στέλιο Δήμου και την 23χρονη απόφοιτη της Κατεύθυνσης Σύνθεσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. και υπ. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου Λίνα Τόνια, αμφότεροι φοιτητές της τάξης του Καθηγητή και Προέδρου του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ., Χρήστου Σαμαρά.  

    Ο Στέλιος Δήμου κατέκτησε τη δεύτερη θέση με το έργο «The unexpected» (Το απροσδόκητο) και η Λίνα Τόνια την τρίτη θέση με το έργο «Για την απουσία». Τα δύο νέα παιδιά κατάφεραν να ξεχωρίσουν ανάμεσα σε 29 Διεθνείς συμμετοχές. Οι Νέοι Συνθέτες που συμμετείχαν στην τελική φάση προέρχονταν από την Αλβανία, την Ιταλία, τη Λετονία, τη Μαλαισία, την Κορέα, την Κύπρο και την Ελλάδα.

    «Νιώθω υπέροχα. Είναι μία επιβράβευση των κόπων μου. Το Τμήμα Σύνθεσης του Α.Π.Θ. είναι ένα πολύ δυναμικό τμήμα που κάνει άριστη δουλειά» δήλωσε από τα Τίρανα ο Στέλιος Δήμου.   

    «Το έργο έχει λυρικό ύφος και διέπεται από μεγάλες συναισθηματικές καταστάσεις. Νιώθω περήφανη που κατάφερα να εκπροσωπήσω τη χώρα μου, γι άλλη μία φορά, σε διεθνή διαγωνισμό. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον δάσκαλο μου κ. Χρήστο Σαμαρά για την πολύτιμη βοήθεια και την καθοδήγηση που μου έδωσε όλα αυτά τα χρόνια» δήλωσε η Λίνα Τόνια.  

    «Θεωρώ τα δύο παιδιά ταλαντούχα και εργατικά και δίνουν συνεχώς καρπούς μέσω της επιβράβευσης των έργων τους. Η Κατεύθυνση Σύνθεσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. δείχνει για ακόμα μία φορά την ποιότητα σπουδών που παρέχει. Περιμένουμε και άλλες επιτυχίες τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διεθνές επίπεδο» δήλωσε ο Πρόεδρος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών, Καθηγητής Χρήστος Σαμαράς.  

    Ο Διεθνής Διαγωνισμός «Ton de Leeuw 2008» που τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Τουρισμού και Αθλητισμού της Αλβανίας, του Ιδρύματος Πρίγκιπας Νικόλαος για τον Πολιτισμό και την Ανάπτυξη της Ολλανδίας και της Ακαδημίας Τεχνών της Αλβανίας, πραγματοποιήθηκε από 24 έως και 26 Νοεμβρίου 2008, στην Ακαδημία Τεχνών των Τιράνων.

«Οταν φτιάχνω ένα βιολί, τα χέρια μου ματώνουν»

«Γύφτο θα σε κάνω;», φώναζε ο πατέρας του και δώσ’ του ξύλο. «Εγώ όμως είχα αρρωστήσει. Με είχε μαγέψει το βιολί που έπαιζαν οι πλανόδιοι του χωριού. Εκλεψα ένα κομμάτι ξύλο από το γείτονα για το σώμα του οργάνου και ακολούθησα τους μουσικούς, περιμένοντας να σπάσει μία χορδή από το βιολί τους για να τη βάλω στο δικό μου. Ημουν μόλις 10 ετών». Ο κ. Θανάσης Μητράς είναι κατασκευαστής χειροποίητου βιολιού -από τους ελάχιστους που ασχολούνται ακόμα στις μέρες μας με τη συγκεκριμένη τέχνη. Ζει στα Μυρά, ένα γραφικό χωριουδάκι 30 χλμ. έξω από τη Λάρισα. Εκεί, σε ένα μικρό «εργοστάσιο», μόλις δύο τετραγωνικών μέτρων, στην αυλή του σπιτιού του, ο 74χρονος «Ελληνας Στραντιβάριους», όπως τον αποκαλούν οι ξένοι πελάτες του, σκαλίζει ξύλα. Τους δίνει σχήμα και πνοή, κι εκείνα ζωντανεύουν, αναδύοντας μελωδίες που χαϊδεύουν τα αφτιά μας.

Δύσκολοι καιροί τότε για να ασχοληθεί κάποιος με το βιολί;
Πάρα πολύ! Ηταν προσβολή να παίζεις βιολί. Ενα όργανο που απλώς συνόδευε τη μουσική σε χορούς και πανηγύρια. Οι βιολιστές είχαν τη φήμη κατώτερων μουσικών. Τους φώναζαν «γύφτους». «Δεν ντρέπεσαι, θα μας κάνεις ρεζίλι», μου έλεγε ο πατέρας μου και με κρατούσε έξω από το σπίτι νηστικό.
Κι εσείς τι κάνατε;
Εγώ… το βιολί μου! Αφού είδαν ότι δεν έκανα πίσω με τίποτα, μου πήραν ένα και με έστειλαν πέντε μήνες να μάθω να παίζω. Ημουν καλός στα Γράμματα αλλά η τρέλα μου για το βιολί δεν με άφησε να συνεχίσω. Οι δάσκαλοι στο Δημοτικό έλεγαν στους γονείς μου «το Θανάση και τα μάτια σας. Θα κάνει σπουδαία πράγματα».
Θυμάστε την πρώτη φορά που κατασκευάσατε βιολί;
Ηταν πριν από 22 χρόνια. Τότε δεν ήξερα τίποτα από μέτρα ούτε από ξύλα. Ωσπου συνάντησα σε ένα πανηγύρι ένα μαθηματικό, τον Χρήστο Παπαγεωργίου. Είχε φτιάξει ένα βιολί. Το είδα και μου άρεσε. Του χρωστάω πολλά. Μου άνοιξε το δρόμο.
Λένε ότι κάθε βιολί σας διαθέτει δική του προσωπικότητα. Σε τι πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Οταν φτιάχνω ένα βιολί, τα χέρια μου ματώνουν. Το αίμα τρέχει και ποτίζει το ξύλο που δουλεύω. Ισως να είναι αυτός ο λόγος.
Μέχρι σήμερα έχετε κατασκευάσει περισσότερα από 250 βιολιά.
Από τα οποία τα πιο πολλά έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, στα χέρια σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως ο Λεωνίδας Καβάκος και μουσικοί της φιλαρμονικής της Βιέννης. Καθημερινά στο σπίτι μου καταφθάνουν οργανοπαίκτες τόσο για αγορά όσο και για επιδιορθώσεις. Με τη βοήθεια ενός σουγιά και ενός μικρού σπάγκου διορθώνω κάθε ελάττωμα στο σώμα ή και στην ψυχή των οργάνων.
Εχει ψυχή το βιολί;
Δεν το ήξερες; Το δοξάρι είναι η ψυχή του. Η καρδιά ανήκει στον οργανοπαίκτη.

Βραβεία ευρεσιτεχνίας σε έναν αυτοδίδακτο

«Ο,τι βλέπουν τα μάτια μου, τα χέρια μου τα φτιάχνουν». Είναι ο μάστορας του χωριού. Εχει επισκευάσει από τρακτέρ και αυτοκίνητα μέχρι μαγνητόφωνα. «Μόνο τα κινητά τηλέφωνα μου έχουν ξεφύγει», μας λέει αστειευόμενος. Οι συγχωριανοί του γνώριζαν ότι πιάνουν τα χέρια του και καθημερινά γέμιζαν το μικρό «εργοστάσιό» του με χαλασμένες συσκευές. Εξάλλου, οι τοίχοι του σαλονιού του κ. Θανάση είναι στολισμένοι από διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τιμητικούς τίτλους από μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες -Jaguar, Mercendes, Fiat, Volvo- για τις εφευρέσεις του που χρησιμοποιήθηκαν σε μοντέλα του ’70. «Οταν δεν ονειρεύομαι μελωδίες και βιολιά, βλέπω στον ύπνο μου περίπλοκες μηχανές και εργοστάσια. Δεν σπούδασα ούτε ηλεκτρολόγος ούτε μηχανικός ούτε μουσικός ούτε κατασκευαστής. Ολα μόνος μου τα έμαθα».

«Σφενδάμι & ελάτη έχουν καλύτερο ήχο»

Το σώμα του βιολιού αποτελείται από δύο κυρτές επιφάνειες, το μανίκι, όπως το ονομάζει ο κ. Θανάσης, και τα δύο καπάκια, το επάνω και το κάτω. Η κυρτότητα των επιφανειών του δεν προκύπτει με μηχανικό τρόπο αλλά δημιουργείται με κατάλληλη κοπή από το σώμα της πρώτης ύλης. «Για να πετύχει ένα βιολί παίζουμε με τα χιλιοστά. Γι’ αυτό πρέπει να είναι σωστά σκαλισμένο». Σφενδάμι και ελάτη είναι τα υλικά που χρησιμοποιεί για την κατασκευή, καθώς «τα συγκεκριμένα είδη ξύλου βγάζουν καλύτερο ήχο». Τα ίδια υλικά άλλωστε χρησιμοποιούσε και ο Αντόνιο Στραντιβάριους, ο οποίος κατασκεύασε τα πιο περίφημα και πολύτιμα για την τελειότητα του ήχου τους βιολιά. «Είχε το δικό του μυστικό για την κατασκευή τους. Χρόνια τώρα προσπαθούν να ανακαλύψουν από πού προέρχεται ο εξαιρετικός ήχος των οργάνων του». Παρόμοια τακτική ακολουθεί και ο ίδιος. Αν και μιλάει εύκολα για την τέχνη του, φροντίζει να κρατάει ορισμένα μυστικά για τον εαυτό του ως γνήσιος καλλιτέχνης που είναι. «Τρία πράγματα έχουν σημασία για ένα καλό βιολί: η ποιότητα του ξύλου, το σκάλισμα και τα λούστρα για το βερνίκωμα. Τα δύο πρώτα τα αποκαλύπτω. Το μυστικό στο λουστράρισμα όμως όχι».

Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΦΑΡΑΖΗ

Δείτε επίσης Tο μικρό «εργοστάσιο» βιολιών του κ. Θανάση Μητρά

Βραδιά Μότσαρτ από την Καμεράτα, Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής

Αφιερωμένη στο Μότσαρτ, το μεγαλοφυή μουσουργό της κλασικής περιόδου, είναι η συναυλία της Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, στις 27 Νοεμβρίου (20:30) στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος.

Τρία μουσικά αριστουργήματα, τρία έργα-διαμάντια από την πλούσια εργογραφία του μεγάλου συνθέτη, έχουν επιλεγεί για να συνθέσουν το πρόγραμμα του αφιερώματος αυτού: το Andante για φλάουτο και ορχήστρα σε ντο μείζονα (KV 315), το Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 20 σε ρε ελάσσονα (KV 466) και η Συμφωνία αρ. 36 σε ντο μείζονα, με την ονομασία «Linz» (KV 425).

Με τη σύμπραξη της Μαριλένας Δωρή στο φλάουτο, του Απόστολου Παληού στο πιάνο και με τον μόνιμο αρχιμουσικό της Κρίστοφερ Ουώρρεν-Γκρην, η Ορχήστρα υπόσχεται να προσφέρει στους φίλους της μουσικής, μια αξέχαστη μουσική εμπειρία.

[via]

Επειδή τα πάντα είναι δυνατά!

TONY MELENDEZ!

Μουσική για την καρδιά σας

Τα τραγούδια που μας ευφραίνουν την καρδία μπορούν και να την ενδυναμώσουν παρατηρούν οι επιστήμονες.

Σχετικές έρευνες απέδειξαν ότι όσοι ακούν την αγαπημένη τους μουσική συχνά, ενισχύουν τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς με τον ίδιο ρυθμό και τα ίδια αποτελέσματα που το κάνει το γέλιο ή και η αγωγή των καρδιοπαθών.

«Είναι εξαιρετικά τα αποτελέσματα» λέει ο καθηγητής καρδιολογίας Michael Miller, διευθυντής του καρδιολογικού κέντρου Maryland Medical Center.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι τα αγγεία διαστέλλονται σε τέτοιο βαθμό ώστε η ροή αίματος να διευκολύνεται εξαιρετικά και να μειώνει έτσι τον κίνδυνο για καρδιοαγγειακές παθήσεις και εμφράγματα.

Οι επιστήμονες που έλαβαν μέρος στην έρευνα προειδοποιούν βέβαια ότι η μουσική πρέπει να προστεθεί στην καθημερινή αγωγή των καρδιοπαθών αλλά σε καμία περίπτωση να την αντικαταστήσει.

Τα άτομα που έλαβαν μέρος στην έρευνα, 10 μη καπνιστές άνδρες και γυναίκες, έφεραν μαζί τους την αγαπημένη τους μουσική. Μισή ώρα την ημέρα άκουγαν την μουσική τους και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι πράγματι οι αρτηρίες τους διογκώθηκαν κατά 26%.

[via]

Το πιάνο είναι η αγάπη μου το κομπολόι, το μεράκι μου

«Ι Love κομπολόι!», είπε κάποια στιγμή ο μεγάλος και διάσημος Γαλλοκαναδός πιανίστας Αλέν Λεφέβρ στη συνέντευξη Τύπου για το ρεσιτάλ που θα δώσει στο Μέγαρο το Σάββατο 15 Νοεμβρίου. Και μας έδειξε το κομπολόι που του χάρισε ένας Ελληνας φίλος του.

«Επαιζα με το κομπολόι μου περιμένοντας σε ένα αμερικάνικο αεροδρόμιο. Ερχεται ένας Αμερικάνος οργισμένος και με ρωτάει αν είμαι μουσουλμάνος. "Οχι, είναι ελληνικό κομπολόι", του λέω. Λίγο καιρό μετά, στη Γερμανία, μου λέει ο μαέστρος: "Καλά, είσαι φανατικός χριστιανός;". "Οχι, είναι κομπολόι από την Ελλάδα", εξηγώ. Αργότερα, στην Κίνα, με ρωτάνε "τι είναι αυτό στα χέρια σου, είσαι Θιβετιανός;" και ξαναλέω "όχι, είναι ένα ελληνικό κομπολόι". Μάλλον φταίει που ονειρεύομαι να γίνω Ελληνας», κατέληξε. Και απολογήθηκε για την πολυλογία του, «...νιώθω Ελληνας και σαν τέτοιος μου αρέσει να μιλάω πολύ», ενώ περιέγραψε την Ελλάδα σαν ένα χώρο όπου όχι μόνο επιστρέφει πάντα με αγάπη αλλά και σαν πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης.

«Νιώθω Ελληνας και ίσως γι' αυτό μου αρέσει να μιλάω τόσο» μας είπε ο Αλέν Λεφέβρ δηλώνοντας πανευτυχής που επιστρέφει για άλλη μια φορά στην Ελλάδα.

Παθιασμένος ερμηνευτής της κλασικής μουσικής, διάσημος για το σφρίγος και την ποίηση των ερμηνειών του, ο Αλέν Λεφέβρ πρόσφερε πρώτη φορά την ερμηνεία του στο κοινό του Μεγάρου Μουσικής το 1997. Η επιτυχία του είχε σαν συνέχεια μιαν αξέχαστη βραδιά στο μικρό θεατράκι της Επιδαύρου τον Ιούλιο της επόμενης χρονιάς και ακολούθησαν με εξαιρετική επιτυχία εμφανίσεις το 1999, το 2002 και το 2005. Γι' αυτό και θυμάται πάντα με αγάπη τον τρόπο που τον υποδέχθηκε το ελληνικό κοινό από την αρχή της καριέρας του.

Από τότε έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες αίθουσες σε όλο τον κόσμο και συνεργαστεί με φημισμένες ορχήστρες (Βασιλική Φιλαρμονική του Λονδίνου, Συμφωνικές Αμβούργου, Στουτγκάρδης, Βούπερταλ, Ντιτρόιτ και Ουάσιγκτον, Βιρτουόζοι της Μόσχας, Φιλαρμονική του Μπουένος Αϊρες, Φιλαρμονική της Κίνας, της Μαλαισίας) και κορυφαίους μαέστρους, όπως τους Σαρλ Ντιτουά, Κρίστοφ Εσενμπαχ, Κεντ Ναγκάνο, Βλαντίμιρ Σπιβακόφ κ.ά. Η δισκογραφία του, που αριθμεί 13 CD , του έχει αποφέρει το Βραβείο Classical Internet 2004 για την ηχογράφηση σύγχρονων έργων (Analekta) σε ένα cd που πούλησε περίπου 40.000 αντίτυπα σε ένα χρόνο και έμεινε 68 εβδομάδες στο Top Five κλασικής μουσικής στον Καναδά. Για δυο συνεχείς χρονιές (2001, 2002) του απονεμήθηκε το βραβείο Felix για το Καλύτερο Κλασικό Αλμπουμ της Χρονιάς, ενώ το πιο πρόσφατο άλμπουμ του, «Homage to Andre Mathieu», απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές και βρέθηκε για 25 εβδομάδες ανάμεσα στους 10 πιο ευπώλητους δίσκους κλασικής μουσικής.

Πολυδιάστατη προσωπικότητα, δεν είναι μόνο πιανίστας, ερμηνευτής και συνθέτης, αλλά και ακτιβιστής στο χώρο της μουσικής, με εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή στο Radio-Canada, ενώ συνδυάζει το πυκνό πρόγραμμα περιοδειών ανά τον κόσμο με μια αποστολή, την οποία υπηρετεί με πάθος και επιμονή: Να κρατήσει τη φλόγα της κλασικής μουσικής ζωντανή και να διευρύνει όσο μπορεί το κοινό της.

«Η κλασική μουσική περνάει κρίση», είπε χθες. «Ο πολιτισμός μας είναι τόσο συνεπαρμένος από τις εικόνες της ποπ μουσικής που δεν προσφέρει την παραμικρή δυνατότητα στους νέους και στα παιδιά να ακούσουν κάτι που δεν συνοδεύεται από βίντεο του MTV». Γι' αυτό και πηγαίνει συχνά σε σχολεία και σε νοσοκομεία για παιδιά, όπου παίζει πιάνο χωρίς να αμείβεται, για να τα μυήσει στην ομορφιά της κλασικής μουσικής και βλέπει «πολλά από αυτά να δακρύζουν όταν ακούν κλασική μουσική για πρώτη φορά».

Το πρόγραμμα του ρεσιτάλ του Σαββάτου -που εντάσσεται στον Κύκλο των Μεγάλων Ερμηνευτών- περιλαμβάνει πέντε σονάτες για πιάνο του Ντομένικο Σκαρλάτι, τρεις σονάτες του Πάδρε Αντόνιο Σολέρ και τις Etudes-tableaux του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, έργα γραμμένα κατά τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, τα οποία αποτυπώνουν την περιπέτεια της μουσικής για πιάνο και τις διαδρομές της στο χρόνο.

Αίθουσα Φίλων της Μουσικής Σάββατο, 15 Νοεμβρίου, 8.30 μ.μ.
Εισιτήρια και πληροφορίες: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 210-7282333, www.megaron.gr

[via]

Διάλογοι για δύο κιθάρες και ορχήστρα

Ο Ευάγγελος Ασημακόπουλος και η Λίζα Ζώη.

Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων δημιουργικής προσφοράς, το ανεπανάληπτο ζευγάρι των Ελλήνων κιθαριστών, Ευάγγελου Ασημακόπουλου και Λίζας Ζώη, προσφέρει στο κοινό μια ξεχωριστή βραδιά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε σύμπραξη με την Καμεράτα, στις 14 Νοεμβρίου ώρα 8.30 μ.μ. στην Αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος».

Οι δύο βιρτουόζοι της κιθάρας θα ερμηνεύσουν με την Ορχήστρα έργα για δύο κιθάρες των Αντόνιο Βιβάλντι, Γιόζεφ Χάιντν και Χόρχε Μορέλ. Τη συναυλία, που φέρει τον τίτλο «Διάλογοι για δύο κιθάρες και ορχήστρα», θα διευθύνει ο αρχιμουσικός Αναστάσιος Συμεωνίδης.

[via]

Εκδήλωση για τον Σίμωνα Καρά στη Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη»

 

Με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από το θάνατο του Σίμωνα Καρά ο καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών Χαράλαμπος Σπυρίδης μιλά για τον κορυφαίο μουσικολόγο και ερευνητή της ελληνικής μουσικής παράδοσης την Τετάρτη (12 Νοεμβρίου), ώρα έναρξης 7 μ.μ. στη Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Ο Σίμων Καράς υπήρξε μουσικολόγος και ερευνητής της ελληνικής μουσικής παράδοσης και κληρονομιάς. Πολλοί θεωρούν ότι χάρη στην πολύχρονη και επίπονη ερευνητική του προσπάθεια διασώθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής μουσικής, την οποία κατέγραψε σε όλο το φάσμα της ελληνικής επικράτειας. Τόσο το δημοτικό παραδοσιακό τραγούδι όσο και η βυζαντινή μουσική οφείλουν κατά μεγάλο μέρος την αναβίωση και την καλλιέργειά τους σε κείνον.

[via]

Ενας αιώνας τζαζ

Με τον τρόπο της ήταν και η τζαζ μια επανάσταση. Ενα κόκκινο πανί πριν το σύστημα την ενσωματώσει, την υποδεχθεί στις αίθουσες συναυλιών. Χαρακτηριστική της αφρο-αμερικάνικης κουλτούρας, ρυθμική για επιδέξια σώματα, ερωτική και πολιτική μαζί, θα έχει μία φορά ακόμα την τιμητική της σ' ένα μουσείο της βόρειας Ιταλίας, σ' αυτό της Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης στο Ροβερέτο του Τρέντο. Η τζαζ όπως έχει εκφραστεί όχι μόνο στη μουσική αλλά και στη ζωγραφική, το σινεμά και τη φωτογραφία. Τίτλος, «Ο αιώνας της τζαζ».

Σκοπός της έκθεσης, που εγκαινιάζεται το ερχόμενο Σάββατο, είναι ο διάλογος για ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα φαινόμενα του 20ού αιώνα. Γιατί όπως επισημαίνει ο Ντανιέλ Σουτίφ που τη σχεδίασε και την επιμελήθηκε, η τζαζ εκπροσωπούσε έναν τρόπο ζωής και επηρέασε άμεσα την ιστορία της τέχνης τον παρελθόντα αιώνα.

Τρία είναι τα μουσεία που συνεργάστηκαν: του Ροβερέτο, του παρισινού Musee du Quai Branly, αλλά και του Κέντρου της Σύγχρονης Γνώσης της Βαρκελώνης. Ως ιδανική για την καλύτερη κατανόηση του θέματος προτάθηκε μια νοητή χρονική γραμμή, η αφήγηση των σημαντικότερων γεγονότων στην ιστορία της τζαζ, μέσα από παρτιτούρες, αφίσες, δίσκους, περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία, οπτικοακουστικό υλικό.

* Αρχίζοντας από τα εικαστικά, ο Φράνσις Πικάμπια, ο Μαν Ρέι, ο Τζάνκο και ο Τεό Φον Ντένσμπουργκ ήταν οι πρώτοι που δέχτηκαν με ενθουσιασμό τη νέα αυτή μουσική, ενώ τους ακολούθησαν κατά πόδας ο Οτο Ντιξ, ο Ζαν Ματούλκα και ο Φράντισεκ Κούπκα. Συγγραφείς όπως οι Λάνγκστον Χιουτζ, Κλοντ ΜακΚέι και ζωγράφοι όπως οι Ααρον Ντάγκλας, Πάλμερ Χέιντεν και ο Γουίνολντ Ρέις εγκαινιάζουν την «Ανοιξη του Χάρλεμ» έχοντας την υποστήριξη πολλών, γοητευμένων από τη μαύρη κουλτούρα, λευκών συναδέλφων τους.

* Εμπνευση από την τζαζ θα αντλήσουν ακόμα οι αμερικανοί υπέρμαχοι της αφηρημένης τέχνης Αρθουρ Ντόουβ και Στιούαρτ Ντέιβις, ενώ γοητευμένος ιδιαίτερα από τους πιανίστες του μπούγκι γούγκι, ο Μοντριάν, στα τέλη της δεκαετίας του '20 θα ζωγραφίσει τα νεοϋορκέζικα αριστουργήματά του με κορυφαίο το «Broadway Boogie-Woogie». Την ίδια εποχή ο Ανρί Ματίς θα ονομάσει «Τζαζ» ένα από τα έργα του.

* Η εκλεκτική συγγένεια ανάμεσα στην τζαζ και τη ζωγραφική θα ενταθεί ακόμα πιο πολύ μετά τον πόλεμο. Συχνά οι ζωγράφοι προσπαθούν να βρουν στον καμβά την αμεσότητα και την αυτοσχεδιαστική διάθεση των ερμηνευτών. Οπως στην περίπτωση του Τζάκσον Πόλοκ, που κάποια από τα έργα του δίνουν την αίσθηση πως δημιουργήθηκαν με μουσική υπόκρουση. Και δεν είναι τυχαίο ότι ο Ορνέτ Κόλμαν χρησιμοποίησε το «Λευκό Φως» του Πόλοκ στο εξώφυλλο του άλμπουμ του «Free Jazz (Α Collective Impro-visation)».

* Φωτογράφοι όπως ο Χέρμαν Λέοναρντ ή ο Γουίλιαμ Κλάξτον οφείλουν τη φήμη τους στην τζαζ. Κι ύστερα είναι η δουλειά του Λι Φριντλάντερ για τη δισκογραφική «Ατλάντικ» που περιλαμβάνει τουλάχιστον τριάντα εξώφυλλα, των Τζον Κολτρέιν, Μάιλς Ντέιβις κ.ά.

* Στον κινηματογράφο, πέραν των κλασικών περιπτώσεων όπως είναι το «Ασανσέρ για δολοφόνους» του Λουί Μαλ ή η «Νύχτα» του Αντονιόνι, χρησιμοποιήθηκε η τζαζ άλλοτε ως πρωταγωνίστρια κι άλλοτε ως ηχητική υπόκρουση. Ενδιαφέρον προκαλούν στην έκθεση τα «Soundies», οι ταινίες δηλαδή μικρού μήκους, που γυρίστηκαν στις δεκαετίες του '30 και του '40 έχοντας προηγηθεί τον σημερινών βιντεοκλίπ.

* Ξεκινώντας από το 1939, όταν ο Αλεξ Στάινγουεϊ σχεδίασε για την Κολούμπια τα πρώτα εξώφυλλα δίσκων, είναι ατέλειωτη η σειρά των μικρών αριστουργημάτων που εικονογραφούν τη μουσική. Μοιάζει η τζαζ να είναι ατέλειωτη πηγή έμπνευσης που απλώνεται από το απόλυτο κιτς ώς το τέλεια εκλεπτισμένο. Και φυσικά την τιμητική τους στην έκθεση έχουν τα εξώφυλλα που σχεδίασε ο Αντι Γουόρχολ, ανάμεσά τους και αυτά για τον Κένι Μπάρελ και τον Τζόνι Γκρίφιν. Το σχέδιο εκπροσωπείται από τους Λουστάλ, Μουνόζ, Σβαρτ, ενώ ο πολύς Γκουίντο Κρέπαξ αγγίζει την τζαζ μέσα από τους «Ανθρώπους του Χάρλεμ» και το εξώφυλλο του «Charlie Parker Plays», που σχεδίασε γύρω στα 1953.

* Ο «Αιώνας της τζαζ» δεν ξεχνά, φυσικά, και την ευρωπαϊκή του διάσταση. Αλλωστε είναι χαρακτηριστικό το ότι η άφιξη στο Παρίσι της «Revue Negre» της Ζοζεφίνας Μπέικερ χαρακτήρισε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, και καρπός της ήταν και το βιβλίο του Πανασιέ «Καυτή τζαζ». Δίχως τον ήχο αυτής της μουσικής, η Δεξιά Οχθη και η πνευματική και κοινωνική ζωή στο Παρίσι της δεκαετίας του '50 θα ήταν πολύ διαφορετική. Οι επιρροές της τζαζ στη Γαλλία παρουσιάζονται με ιδιαίτερη φροντίδα, όπως άλλωστε και οι αντίστοιχες στην ιταλική και ισπανική ζωγραφική, που εκφράζονται μέσα από πίνακες των Φοντάνα, Γκουτούζο, Πασκάλι και Ταπί.

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΙΑΦΚΟΥ

Οι Γάλλοι βιρτουόζοι Quatuor έρχονται στο θέατρο Badminton

Τρελά βιολιά χορεύουν κανκάν!

Βίντεο με τους Le Quatuor

Παίζουν βιολί με τσατσάρες και κρεμάστρες, ακροβατούν πάνω σε καρέκλες και χορεύουν κανκάν διατηρώντας όμως το σοβαρό τους ύφος. Φοράνε φράκο και παπιγιόν, αλλά ανεβαίνουν στη σκηνή με βατραχοπέδιλα! Σπρώχνονται, τρώνε τούμπες και βάζουν τρικλοποδιές, αλλά συνεχίζουν το… βιολί τους με αξιοθαύμαστη άνεση. Είναι οι Quatuor, τέσσερις βιρτουόζοι μουσικοί από τη Γαλλία. Εδώ και 20 χρόνια «ξεσκονίζουν» την κλασική μουσική με χιούμορ, φαντασία και αστείρευτη έμπνευση και με τις εναλλαγές του ήχου τους θέτουν τα μουσικά αισθητήρια των θεατών σε εγρήγορση.
Τώρα, το πρωτότυπο κουαρτέτο εγχόρδων καταφθάνει στα μέρη μας για πέντε παραστάσεις. Θα εμφανιστεί στη σκηνή του θεάτρου Badminton, από τις 12 έως τις 16 Νοεμβρίου. Στην παράσταση που θα παρουσιάσουν, όλα τα είδη της μουσικής έχουν την τιμητική τους. Βλέπετε, οι ίδιοι απολαμβάνουν περισσότερο να συνδυάζουν τα κλασικά κομμάτια με την τζαζ, το ροκ, ακόμη και τη ραπ μουσική! Το πλούσιο ρεπερτόριό τους παντρεύει συνθέσεις των Μότσαρτ, Μπαχ, Χέντελ και Βιβάλντι με τσιγγάνικες και ιρλανδέζικες παραδοσιακές μελωδίες και τραγούδια των Φρανκ Σινάτρα, Μπιτλς και Μάνου Χατζιδάκι.
Οι Quatuor δεν είναι μόνο ευφυείς μουσικοί, αλλά και ταλαντούχοι τραγουδιστές, μίμοι και ακροβάτες. Με κάθε κίνηση του δοξαριού τους παρουσιάζουν και ένα καινούργιο σκετς. Περιέργως, οι Jean-Claude Carmos (βιολί), Pierre Ganem (άλτο), Jean-Yves Lacombe (βιολοντσέλο) και Laurent Vercambre (βιολί) δεν έζησαν τα νιάτα τους μέσα σε ωδεία, άλλα πήραν μαθήματα από το θέατρο του δρόμου. «Δεν εγκλωβιστήκαμε στο “σωφρονιστικό” κύκλωμα της κλασικής μουσικής, μάλλον είμαστε αυτοδίδακτοι», υπογραμμίζουν πριν προσδιορίσουν τις ρίζες τους ο καθένας με τη σειρά του: «Εγώ προέρχομαι από την τζαζ», «εγώ ονειρευόμουν να γίνω ροκάς», «κι εγώ προέρχομαι από την τζαζ», «εγώ έπαιζα σε πρόβες μπαλέτου…».

Από το 1980

Η ιστορία του κουαρτέτου μετράει πάνω από δύο δεκαετίες. Ξεκίνησαν το 1980 με το όνομα «La Confierie des Fous» (Η Αδελφότητα των Τρελών), μια ομάδα που προερχόταν από το φολκ κίνημα και που δημιουργούσε θεάματα αναμιγνύοντας στοιχεία μουσικής, υποκριτικής και τραγουδιού. Η παράσταση «Violons Dingues» (Παλαβά Βιολιά) το 1987 σηματοδότησε τη μακροχρόνια παρουσία των Quatuor στην Πόλη του Φωτός.

Το 1990, ο ερχομός του Jean-Claude Camors στο συγκρότημα και, στη συνέχεια, η συνεργασία με το σκηνοθέτη Alain Sachs έδωσαν νέα πνοή στο κουαρτέτο. Στη διάρκεια της καριέρας τους έχουν συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες, ανάμεσά τους και ο Μορίς Μπεζάρ, ενώ έχουν τιμηθεί με διάφορα βραβεία.

Δεν είναι τυχαίο που στην πατρίδα τους, κάθε φορά που εμφανίζονται, σπάνε τα ταμεία. Ο,τι συνέβη και με την τελευταία τους παράσταση «Corps à Cordes» το 2006, που έκανε περιοδεία σε όλη τη Γαλλία και λόγω της τεράστιας επιτυχίας επέστρεψε για εκατό επιπλέον εμφανίσεις. Μέχρι σήμερα η ομάδα των ταλαντούχων μουσικών εξακολουθεί να «κουβαλά» νεανική τρέλα και «φρέσκο» χιούμορ.

ΖΑΛΙΓΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Το ΙΕΜΑ (Ινστιτούτο Έρευνας Μουσικής και Ακουστικής) έγινε μέλος της IASA

Το ΙΕΜΑ (Ινστιτούτο Έρευνας Μουσικής και Ακουστικής) έγινε πλήρες μέλος της IASA (International Association of Sound and Audiovisual Archives - Διεθνής Εταιρία Ηχητικών και Οπτικοακουστικών Αρχείων).

Σκοπός της εταιρείας είναι η συνεργασία των αρχείων σε διεθνές επίπεδο με στόχο την προστασία, προβολή και αξιοποίηση των ηχητικών και οπτικοακουστικών συλλογών του.

Η επόμενη διεθνής συνδιάσκεψη της IASA θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 20-25 Σεπτεμβρίου 2009 όπου το ΙΕΜΑ θα συμπράξει στη διοργάνωσή της.

Μια «απόκρυφη ιστορία» τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Μια μεγάλη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην αίθουσα «Φίλων», οργανώνει το Ε.ΚΕ.ΔΙ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη. Η συναυλία με τίτλο «Η Απόκρυφη Ιστορία» παρουσιάζεται την Κυριακή 16 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Στο πρώτο μέρος θα παρουσιαστούν, σε πρώτη εκτέλεση, ποιήματα της διακεκριμένης βυζαντινολόγου Ελένης Γλυκατζή Αρβελέρ μελοποιημένα από τον συνθέτη Νίκο Πλάτανο σε σκηνοθεσία Μέμης Σπυράτου.

Ποιήματα τραγούδια, «μαθήματα ιστορίας» από την Ελένη Αρβελέρ για το πως οργανώνεται η καθημερινότητα μας, πως εκφράζεται στην διαδρομή η εθνική μας συνείδηση και πως μικρά ιστορικά γεγονότα μας αποκαλύπτουν την «Απόκρυφη Ιστορία», όπως είναι και ο τίτλος της παράστασης.

Μερικά από αυτά τα ποιήματα, για πρώτη φορά ακούστηκαν μελοποιημένα από τον Γιώργο Νταλάρα σε σύνθεση Νίκου Πλάτανου, διαβάστηκαν από την Μέμη Σπυράτου και συζητήθηκαν με την Ελένη Αρβελέρ κατά την διάρκεια παράστασης στο θέατρο REX τον Νοέμβρη του 2004. Την εκδήλωση πραγματοποίησε το περιοδικό «Αρχαιολογία και Τέχνες» στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ «Αγών».

Στο δεύτερο μέρος ο Γιώργος Νταλάρας, ερμηνεύει τραγούδια- ποιήματα, σταθμούς της ελληνικής μουσικής, μελοποιημένα από μεγάλους συνθέτες: Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Σταύρο Ξαρχάκο, Σταύρο Κουγιουμτζή, Μάνο Λοϊζο και άλλων.

Στη συναυλία που διοργανώνεται από το Ε.ΚΕ.ΔΙ (Εθνικό Κέντρο Έρευνας, Πρόληψης και Θεραπείας του Σακχαρώδη Διαβήτη και των Επιπλοκών του) συμμετέχουν οι Ασπασία Στρατηγού, Αρετή Κετιμέ και η παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου.

Τα εισιτήρια κοστίζουν: 100 ευρώ για τη διακεκριμένη ζώνη, 70 ευρώ για την Α' Ζώνη, 40 ευρώ για την Β' Ζώνη, 30 ευρώ Γ' Ζώνη και 20 ευρώ το φοιτητικό.

[via]

Προκήρυξη Διαγωνισμού Σύνθεσης

 

Η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του μεγάλου Έλληνα συνθέτη και μέλους της Γιάννη Α. Παπαϊωάννου, προκηρύσσει τον 10ο Διαγωνισμό Σύνθεσης στη μνήμη του.

Το πλήρες κείμενο της προκήρυξης του διαγωνισμού μπορείτε να το βρείτε στη διεύθυνση: http://www.eem.org.gr/files/pdp08.pdf.

Για περισσότερες πληροφορίες και έντυπα συμμετοχής οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στο γραφείο της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, Δεινοκράτους 35, Κολωνάκι-Αθήνα, τηλ. 210 7256607, e-mail: gcu@otenet.gr, Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη, 11.00-15.00. 

Ενας Λατίνος στο Μέγαρο

Είναι Μεξικανός και, εδώ και μία δεκαετία περίπου, έχει μεταγγίσει κάτι από το πάθος των Λατίνων στην όπερα. Οταν μικρός μιμούνταν στον καθρέφτη τον Πλάθιντο Ντομίνγκο, τον οποίο σήμερα χαρακτηρίζει «γίγαντα», δεν περίμενε βέβαια πως κάποτε θα τραγουδούσαν μαζί και πως ο Ντομίνγκο θα τον έχριζε διάδοχό του. Ομως αυτό ακριβώς έγινε και σήμερα ο Ρολάντο Βιγιαζόν έχει τη φήμη και το προφίλ ενός σταρ.

Μελαχρινός και εκφραστικός, ο 36χρονος γοητευτικός τενόρος, που επί σκηνής δείχνει μια προτίμηση στην Ανα Νετρέμπκο ως παρτενέρ, θυμίζει περισσότερο Ισπανό παρά Μεξικανό. Ηθελε πάντα, όπως λέει, να έρθει στη χώρα μας. Η ώρα αυτή έφτασε και στις 29 του μηνός θα ερμηνεύσει στο Μέγαρο άριες από όπερες αλλά και θαρθουέλα, παραδοσιακά ισπανικά τραγούδια. Στη γλώσσα μας, πάντως, έχει ήδη τραγουδήσει: πρόπερσι, σε μια επετειακή συναυλία του ΟΗΕ, ερμήνευσε στα ελληνικά Σεφέρη, Ελύτη και Καβάφη, μελοποιημένους από έλληνες συνθέτες. Δηλώνει άλλωστε λάτρης του Καζαντζάκη.

Για να συμπεριλάβει το αθηναϊκό ρεσιτάλ στο ασφυκτικό πρόγραμμά του, αναγκάστηκε, λέει, να ακυρώσει τις διακοπές του με τη γυναίκα του και τους δύο γιους του. «Ομως αποφάσισα να τους πάρω μαζί για να είμαστε τουλάχιστον παρέα» μας είπε. «Είναι απαιτητικός ο τρόπος ζωής μου, το ξέρω, αλλά ζώντας στο Παρίσι, στην καρδιά της Ευρώπης, μπορώ να ξεκλέβω χρόνο μεταξύ παραστάσεων και να τους βλέπω. Η γυναίκα μου σπούδασε ψυχολόγος, αλλά τώρα μεγαλώνει τα παιδιά μας. Ελπίζω αργότερα να συνεχίσει την καριέρα της».

Τα θαρθουέλα «είναι τραγούδια που δεν γνώρισα από παιδί, αλλά εκτίμησα την αξία τους μετά» λέει. Ως έφηβος -μεγάλωσε σε μια χώρα χωρίς ιδιαίτερη κλασική ή οπερατική παράδοση- «δεν επηρεάστηκα από κανέναν. Ανέπτυξα μόνος μου ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κλασική. Υπάρχει τόσο πολλή υπέροχη μουσική, που μπορεί κανείς να ανακαλύπτει συνεχώς».

Κι όμως, αναγνωρίζει πως τουλάχιστον στον χώρο της όπερας συνήθως παίζονται ξανά και ξανά παλιά αριστουργήματα: «Είναι γεγονός πως ακούμε ελάχιστες νέες όπερες σύγχρονων συνθετών. Είναι κρίμα, ίσως και να υπάρχει ένας σπουδαίος συνθέτης που ακόμα δεν είχαμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε».

Δυστυχώς, και πολλοί συνάδελφοί του, υποστηρίζει, έχουν την ίδια τύχη. «Μ' ενοχλεί να βλέπω στον χώρο της κλασικής μερικά απίστευτα ταλέντα που ποτέ δεν αναγνωρίζονται. Είναι φοβερά άδικο».

Ο Βιγιαζόν ανέκαθεν επεδίωκε να φτάνει στα άκρα την ερμηνεία του. «Εννοώ το να ζω τον ρόλο τόσο ώστε να παίρνω το ρίσκο να χάνω εντελώς τον εαυτό μου».

Οντας τόσο επτυχημένος στον χώρο της όπερας, πώς βλέπει αλήθεια το κροσόβερ, τη διασταύρωση των ειδών;

«Η καλή μουσική είναι καλή μουσική ανεξαρτήτως κατηγορίας. Οπως υπάρχει καλή και κακή όπερα υπάρχει και καλό ή κακό κροσόβερ. Εάν είναι καλό και σωστά εκτελεσμένο, μπορεί να ακούγεται υπέροχο».

Τα τελευταία χρόνια, πάντως, η όπερα μοιάζει να δίνει πλέον την έμφαση περισσότερο στο σόου παρά στη μουσική. «Ναι, συμβαίνει αυτό, διότι πολύ απλά, καθώς ο κόσμος ακούει και ξανακούει στο πέρασμα των χρόνων τα ίδια έργα, απαιτεί νέες ερμηνείες. Ωστόσο η μουσική είναι στην πραγματικότητα αυτή που αντέχει στο πέρασμα του χρόνου».

Ο ίδιος προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει ελκυστική την όπερα στις μικρότερες ηλικίες. «Και αστεία! Για παράδειγμα, αν ερμηνεύω έναν κωμικό ρόλο όπως ο Νεμορίνο στο "Ελιξίριο του έρωτα", συχνά κάνω διάφορα ζογκλερικά και ταχυδακτυλουργικά κόλπα -κάτι δύσκολο τη στιγμή που τραγουδάς. Αν όμως κάτι τόσο απροσδόκητο κάνει ένα νέο παιδί να γελάσει και το φέρνει πιο κοντά σε ένα είδος τέχνης που φοβόταν, τότε έχουμε επιτύχει».

Μικρός, ονειρευόταν να γίνει παπάς, ψυχολόγος ή ηθοποιός. Επαγγέλματα που στοχεύουν κατευθείαν στην ψυχή...

«Νομίζω πως τελικά επέλεξα την όπερα διότι συνδυάζει κάτι και από τα τρία. Η όπερα αγκαλιάζει κάθε πιθανή ανθρώπινη συγκίνηση. Εξάλλου, επί σκηνής ερμηνεύεις τόσο πολλούς χαρακτήρες, που τελικά εκπληρώνεις τα παιδικά σου όνειρα. Στη «Μανόν», για παράδειγμα, έχω παίξει έναν παπά. Δεν μπορώ να φανταστώ καμία πιο ολοκληρωμένη μορφή τέχνης».

Της ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ