Λέτε, τελικά, σε τέσσερα - πέντε χρόνια να εξαφανιστούν πλήρως τα cd, όπως θέλουν οι δυσοίωνες προβλέψεις των μεγαλόσχημων της μουσικής βιομηχανίας; Who knows! Τα στατιστικά στοιχεία των πωλήσεων πάντως συνηγορούν προς την κατεύθυνση αυτή. Διότι, ενώ συνολικά οι πωλήσεις της μουσικής γνώρισαν αύξηση μέσα στο 2008, εκείνες των φυσικών προϊόντων (της μουσικής) έπεσαν. Αν εξαιρέσουμε τα βινίλια που επανήλθαν δυναμικά στο παιχνίδι -τηρουμένων των αναλογιών πάντα- τα cd έχουν πάρει την κατηφόρα, μια και ο κόσμος στρέφεται όλο και περισσότερο στο internet και στο downloading.
Τα νούμερα φαντάζουν απειλητικά για τους παραδοσιακούς φίλους της μουσικής, που επιμένουν στα «κανονικά» άλμπουμ, με τα δέκα-δεκαπέντε τραγούδια, τα ωραία εξώφυλλα, τους στίχους και τις ζωγραφιές. Κι αν τα 428 εκατομμύρια άλμπουμ, που πουλήθηκαν μέσα στο 2008, μοιάζουν ένα εκ πρώτης όψεως εντυπωσιακό νούμερο, είναι κατά 14% λιγότερα από εκείνα της προηγούμενης χρονιάς. Αν θέλουμε, μάλιστα, να κοιτάξουμε ακόμα πιο πίσω, παρατηρούμε ότι το 2000 οι φαν της μουσικής αγόραζαν τα διπλάσια δισκάκια. Μέσα σε οκτώ μόνο χρόνια οι πωλήσεις των cd μειώθηκαν κατά 45%.
Οχι βέβαια πως ο κόσμος σταμάτησε να ενδιαφέρεται για μουσική. Απλώς την αναζητά αλλού. Στο internet. Ειδικά το 2008, ο κόσμος ασχολήθηκε με τη μουσική όσο ποτέ άλλοτε. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το σύνολο των πωλήσεων είτε μιλάμε για φυσικό προϊόν (από κασέτες μέχρι και δίσκους) είτε για digital, αυξήθηκε σε σχέση με το 2007 κατά 10,5%, φτάνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ στο 1,5 δισεκατομμύριο. «Είναι ένα αστρονομικό νούμερο», επισήμανε ο διευθύνων σύμβουλος της Nielsen, εταιρείας που μετράει τα στατιστικά. «Είμαστε μάλιστα σε μια μεταβατική περίοδο, καθώς γίνεται πια φανερό ότι περνάμε από το φυσικό στο ψηφιακό προϊόν».
Το «Bleeding Love», της πανέμορφης αλλά και καλής τραγουδίστριας Λιόνα Λιούις, που καλώς ή κακώς βγήκε μέσα από το βρετανικό Χ-Factor, είναι το τραγούδι με τα περισσότερα downloading: 3,042 εκατομμύρια το «κατέβασαν» στον υπολογιστή τους. Στα άλμπουμ, το ρεκόρ έχει ο Αμερικανός ράπερ Lil Wayne με το «Tha Carter ΙΙΙ» και με 2,87 εκατομμύρια δίσκους.
Τα καμπανάκια του κινδύνου, πάντως, στις δισκογραφικές εταιρείες χτυπούν εδώ και χρόνια. Δεν έχουν μόνο την πειρατεία να αντιμετωπίσουν. Μεγάλος τους αντίπαλος πια είναι και τα δορυφορικά ή τα ραδιόφωνα στο internet. Πλέον οποιοσδήποτε, οπουδήποτε πάνω στη Γη, μπορεί να ακούσει όποιον ραδιοφωνικό σταθμό επιθυμεί. Και υπάρχουν χιλιάδες ραδιόφωνα, θεματικά, που παίζουν όποια μουσική τραβάει η ψυχή σου είκοσι τέσσερις ώρες το 24ωρο. Γιατί να τρέξεις μετά να την αγοράσεις, επομένως;
Και κάτι ακόμα, εξίσου σημαντικό. Ερευνα που έγινε από τη MCPS-PRS, μία εταιρεία που ασχολείται με τα στατιστικά της μουσικής, έδειξε πως από τα 13 εκατομμύρια τραγούδια που ήταν διαθέσιμα για αγορά, τα 10 δεν απασχόλησαν ούτε έναν καταναλωτή. Οχι να τα αγοράσει, ούτε καν να τα ακούσει. Στην ίδια έρευνα φαίνεται πως το μεγαλύτερο ποσοστό του (αυξημένου όπως είπαμε) τζίρου οφείλεται κυρίως σε 52 χιλιάδες τραγούδια. Τα άλλα πήγαν άπατα. Το ίδιο και με τα άλμπουμ. Από τα 1,23 εκατομμύρια που κυκλοφόρησαν όλη τη χρονιά, μόνο το 1/7 βρήκε έστω κι έναν που ενδιαφέρθηκε γι' αυτά. Περισσότερο από ένα εκατομμύριο δίσκοι, δηλαδή, ακούστηκαν μόνο από τον δημιουργό τους, ίσως και πέντε-έξι φίλους τους.
Αυτό δείχνει ανάγλυφα το πόσο έχουν υπερτιμηθεί κάποια πράγματα όπως το Myspace ή, συνολικότερα, η περίφημη μουσική δημοκρατία του internet. Και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί δεν βγαίνει πια τόσο σπουδαία μουσική. Με τέτοια (υπερ)πληθώρα τραγουδιών, όσο και να ξεχωρίσει το καλό, σύντομα θα χαθεί μέσα στον ωκεανό των καινούργιων ήχων.
