2 ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ

    Μόνο απροσδόκητη δεν είναι η κατάκτηση της δεύτερης και τρίτης θέσης στο Διεθνή Διαγωνισμό για Νέους Συνθέτες «Ton de Leeuw 2008» για τον 20χρονο Φοιτητή της Κατεύθυνσης Σύνθεσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ., Στέλιο Δήμου και την 23χρονη απόφοιτη της Κατεύθυνσης Σύνθεσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. και υπ. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου Λίνα Τόνια, αμφότεροι φοιτητές της τάξης του Καθηγητή και Προέδρου του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ., Χρήστου Σαμαρά.  

    Ο Στέλιος Δήμου κατέκτησε τη δεύτερη θέση με το έργο «The unexpected» (Το απροσδόκητο) και η Λίνα Τόνια την τρίτη θέση με το έργο «Για την απουσία». Τα δύο νέα παιδιά κατάφεραν να ξεχωρίσουν ανάμεσα σε 29 Διεθνείς συμμετοχές. Οι Νέοι Συνθέτες που συμμετείχαν στην τελική φάση προέρχονταν από την Αλβανία, την Ιταλία, τη Λετονία, τη Μαλαισία, την Κορέα, την Κύπρο και την Ελλάδα.

    «Νιώθω υπέροχα. Είναι μία επιβράβευση των κόπων μου. Το Τμήμα Σύνθεσης του Α.Π.Θ. είναι ένα πολύ δυναμικό τμήμα που κάνει άριστη δουλειά» δήλωσε από τα Τίρανα ο Στέλιος Δήμου.   

    «Το έργο έχει λυρικό ύφος και διέπεται από μεγάλες συναισθηματικές καταστάσεις. Νιώθω περήφανη που κατάφερα να εκπροσωπήσω τη χώρα μου, γι άλλη μία φορά, σε διεθνή διαγωνισμό. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον δάσκαλο μου κ. Χρήστο Σαμαρά για την πολύτιμη βοήθεια και την καθοδήγηση που μου έδωσε όλα αυτά τα χρόνια» δήλωσε η Λίνα Τόνια.  

    «Θεωρώ τα δύο παιδιά ταλαντούχα και εργατικά και δίνουν συνεχώς καρπούς μέσω της επιβράβευσης των έργων τους. Η Κατεύθυνση Σύνθεσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. δείχνει για ακόμα μία φορά την ποιότητα σπουδών που παρέχει. Περιμένουμε και άλλες επιτυχίες τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διεθνές επίπεδο» δήλωσε ο Πρόεδρος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών, Καθηγητής Χρήστος Σαμαράς.  

    Ο Διεθνής Διαγωνισμός «Ton de Leeuw 2008» που τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Τουρισμού και Αθλητισμού της Αλβανίας, του Ιδρύματος Πρίγκιπας Νικόλαος για τον Πολιτισμό και την Ανάπτυξη της Ολλανδίας και της Ακαδημίας Τεχνών της Αλβανίας, πραγματοποιήθηκε από 24 έως και 26 Νοεμβρίου 2008, στην Ακαδημία Τεχνών των Τιράνων.

«Οταν φτιάχνω ένα βιολί, τα χέρια μου ματώνουν»

«Γύφτο θα σε κάνω;», φώναζε ο πατέρας του και δώσ’ του ξύλο. «Εγώ όμως είχα αρρωστήσει. Με είχε μαγέψει το βιολί που έπαιζαν οι πλανόδιοι του χωριού. Εκλεψα ένα κομμάτι ξύλο από το γείτονα για το σώμα του οργάνου και ακολούθησα τους μουσικούς, περιμένοντας να σπάσει μία χορδή από το βιολί τους για να τη βάλω στο δικό μου. Ημουν μόλις 10 ετών». Ο κ. Θανάσης Μητράς είναι κατασκευαστής χειροποίητου βιολιού -από τους ελάχιστους που ασχολούνται ακόμα στις μέρες μας με τη συγκεκριμένη τέχνη. Ζει στα Μυρά, ένα γραφικό χωριουδάκι 30 χλμ. έξω από τη Λάρισα. Εκεί, σε ένα μικρό «εργοστάσιο», μόλις δύο τετραγωνικών μέτρων, στην αυλή του σπιτιού του, ο 74χρονος «Ελληνας Στραντιβάριους», όπως τον αποκαλούν οι ξένοι πελάτες του, σκαλίζει ξύλα. Τους δίνει σχήμα και πνοή, κι εκείνα ζωντανεύουν, αναδύοντας μελωδίες που χαϊδεύουν τα αφτιά μας.

Δύσκολοι καιροί τότε για να ασχοληθεί κάποιος με το βιολί;
Πάρα πολύ! Ηταν προσβολή να παίζεις βιολί. Ενα όργανο που απλώς συνόδευε τη μουσική σε χορούς και πανηγύρια. Οι βιολιστές είχαν τη φήμη κατώτερων μουσικών. Τους φώναζαν «γύφτους». «Δεν ντρέπεσαι, θα μας κάνεις ρεζίλι», μου έλεγε ο πατέρας μου και με κρατούσε έξω από το σπίτι νηστικό.
Κι εσείς τι κάνατε;
Εγώ… το βιολί μου! Αφού είδαν ότι δεν έκανα πίσω με τίποτα, μου πήραν ένα και με έστειλαν πέντε μήνες να μάθω να παίζω. Ημουν καλός στα Γράμματα αλλά η τρέλα μου για το βιολί δεν με άφησε να συνεχίσω. Οι δάσκαλοι στο Δημοτικό έλεγαν στους γονείς μου «το Θανάση και τα μάτια σας. Θα κάνει σπουδαία πράγματα».
Θυμάστε την πρώτη φορά που κατασκευάσατε βιολί;
Ηταν πριν από 22 χρόνια. Τότε δεν ήξερα τίποτα από μέτρα ούτε από ξύλα. Ωσπου συνάντησα σε ένα πανηγύρι ένα μαθηματικό, τον Χρήστο Παπαγεωργίου. Είχε φτιάξει ένα βιολί. Το είδα και μου άρεσε. Του χρωστάω πολλά. Μου άνοιξε το δρόμο.
Λένε ότι κάθε βιολί σας διαθέτει δική του προσωπικότητα. Σε τι πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Οταν φτιάχνω ένα βιολί, τα χέρια μου ματώνουν. Το αίμα τρέχει και ποτίζει το ξύλο που δουλεύω. Ισως να είναι αυτός ο λόγος.
Μέχρι σήμερα έχετε κατασκευάσει περισσότερα από 250 βιολιά.
Από τα οποία τα πιο πολλά έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, στα χέρια σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως ο Λεωνίδας Καβάκος και μουσικοί της φιλαρμονικής της Βιέννης. Καθημερινά στο σπίτι μου καταφθάνουν οργανοπαίκτες τόσο για αγορά όσο και για επιδιορθώσεις. Με τη βοήθεια ενός σουγιά και ενός μικρού σπάγκου διορθώνω κάθε ελάττωμα στο σώμα ή και στην ψυχή των οργάνων.
Εχει ψυχή το βιολί;
Δεν το ήξερες; Το δοξάρι είναι η ψυχή του. Η καρδιά ανήκει στον οργανοπαίκτη.

Βραβεία ευρεσιτεχνίας σε έναν αυτοδίδακτο

«Ο,τι βλέπουν τα μάτια μου, τα χέρια μου τα φτιάχνουν». Είναι ο μάστορας του χωριού. Εχει επισκευάσει από τρακτέρ και αυτοκίνητα μέχρι μαγνητόφωνα. «Μόνο τα κινητά τηλέφωνα μου έχουν ξεφύγει», μας λέει αστειευόμενος. Οι συγχωριανοί του γνώριζαν ότι πιάνουν τα χέρια του και καθημερινά γέμιζαν το μικρό «εργοστάσιό» του με χαλασμένες συσκευές. Εξάλλου, οι τοίχοι του σαλονιού του κ. Θανάση είναι στολισμένοι από διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τιμητικούς τίτλους από μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες -Jaguar, Mercendes, Fiat, Volvo- για τις εφευρέσεις του που χρησιμοποιήθηκαν σε μοντέλα του ’70. «Οταν δεν ονειρεύομαι μελωδίες και βιολιά, βλέπω στον ύπνο μου περίπλοκες μηχανές και εργοστάσια. Δεν σπούδασα ούτε ηλεκτρολόγος ούτε μηχανικός ούτε μουσικός ούτε κατασκευαστής. Ολα μόνος μου τα έμαθα».

«Σφενδάμι & ελάτη έχουν καλύτερο ήχο»

Το σώμα του βιολιού αποτελείται από δύο κυρτές επιφάνειες, το μανίκι, όπως το ονομάζει ο κ. Θανάσης, και τα δύο καπάκια, το επάνω και το κάτω. Η κυρτότητα των επιφανειών του δεν προκύπτει με μηχανικό τρόπο αλλά δημιουργείται με κατάλληλη κοπή από το σώμα της πρώτης ύλης. «Για να πετύχει ένα βιολί παίζουμε με τα χιλιοστά. Γι’ αυτό πρέπει να είναι σωστά σκαλισμένο». Σφενδάμι και ελάτη είναι τα υλικά που χρησιμοποιεί για την κατασκευή, καθώς «τα συγκεκριμένα είδη ξύλου βγάζουν καλύτερο ήχο». Τα ίδια υλικά άλλωστε χρησιμοποιούσε και ο Αντόνιο Στραντιβάριους, ο οποίος κατασκεύασε τα πιο περίφημα και πολύτιμα για την τελειότητα του ήχου τους βιολιά. «Είχε το δικό του μυστικό για την κατασκευή τους. Χρόνια τώρα προσπαθούν να ανακαλύψουν από πού προέρχεται ο εξαιρετικός ήχος των οργάνων του». Παρόμοια τακτική ακολουθεί και ο ίδιος. Αν και μιλάει εύκολα για την τέχνη του, φροντίζει να κρατάει ορισμένα μυστικά για τον εαυτό του ως γνήσιος καλλιτέχνης που είναι. «Τρία πράγματα έχουν σημασία για ένα καλό βιολί: η ποιότητα του ξύλου, το σκάλισμα και τα λούστρα για το βερνίκωμα. Τα δύο πρώτα τα αποκαλύπτω. Το μυστικό στο λουστράρισμα όμως όχι».

Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΦΑΡΑΖΗ

Δείτε επίσης Tο μικρό «εργοστάσιο» βιολιών του κ. Θανάση Μητρά

Βραδιά Μότσαρτ από την Καμεράτα, Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής

Αφιερωμένη στο Μότσαρτ, το μεγαλοφυή μουσουργό της κλασικής περιόδου, είναι η συναυλία της Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, στις 27 Νοεμβρίου (20:30) στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος.

Τρία μουσικά αριστουργήματα, τρία έργα-διαμάντια από την πλούσια εργογραφία του μεγάλου συνθέτη, έχουν επιλεγεί για να συνθέσουν το πρόγραμμα του αφιερώματος αυτού: το Andante για φλάουτο και ορχήστρα σε ντο μείζονα (KV 315), το Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 20 σε ρε ελάσσονα (KV 466) και η Συμφωνία αρ. 36 σε ντο μείζονα, με την ονομασία «Linz» (KV 425).

Με τη σύμπραξη της Μαριλένας Δωρή στο φλάουτο, του Απόστολου Παληού στο πιάνο και με τον μόνιμο αρχιμουσικό της Κρίστοφερ Ουώρρεν-Γκρην, η Ορχήστρα υπόσχεται να προσφέρει στους φίλους της μουσικής, μια αξέχαστη μουσική εμπειρία.

[via]

Επειδή τα πάντα είναι δυνατά!

TONY MELENDEZ!

Μουσική για την καρδιά σας

Τα τραγούδια που μας ευφραίνουν την καρδία μπορούν και να την ενδυναμώσουν παρατηρούν οι επιστήμονες.

Σχετικές έρευνες απέδειξαν ότι όσοι ακούν την αγαπημένη τους μουσική συχνά, ενισχύουν τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς με τον ίδιο ρυθμό και τα ίδια αποτελέσματα που το κάνει το γέλιο ή και η αγωγή των καρδιοπαθών.

«Είναι εξαιρετικά τα αποτελέσματα» λέει ο καθηγητής καρδιολογίας Michael Miller, διευθυντής του καρδιολογικού κέντρου Maryland Medical Center.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι τα αγγεία διαστέλλονται σε τέτοιο βαθμό ώστε η ροή αίματος να διευκολύνεται εξαιρετικά και να μειώνει έτσι τον κίνδυνο για καρδιοαγγειακές παθήσεις και εμφράγματα.

Οι επιστήμονες που έλαβαν μέρος στην έρευνα προειδοποιούν βέβαια ότι η μουσική πρέπει να προστεθεί στην καθημερινή αγωγή των καρδιοπαθών αλλά σε καμία περίπτωση να την αντικαταστήσει.

Τα άτομα που έλαβαν μέρος στην έρευνα, 10 μη καπνιστές άνδρες και γυναίκες, έφεραν μαζί τους την αγαπημένη τους μουσική. Μισή ώρα την ημέρα άκουγαν την μουσική τους και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι πράγματι οι αρτηρίες τους διογκώθηκαν κατά 26%.

[via]

Το πιάνο είναι η αγάπη μου το κομπολόι, το μεράκι μου

«Ι Love κομπολόι!», είπε κάποια στιγμή ο μεγάλος και διάσημος Γαλλοκαναδός πιανίστας Αλέν Λεφέβρ στη συνέντευξη Τύπου για το ρεσιτάλ που θα δώσει στο Μέγαρο το Σάββατο 15 Νοεμβρίου. Και μας έδειξε το κομπολόι που του χάρισε ένας Ελληνας φίλος του.

«Επαιζα με το κομπολόι μου περιμένοντας σε ένα αμερικάνικο αεροδρόμιο. Ερχεται ένας Αμερικάνος οργισμένος και με ρωτάει αν είμαι μουσουλμάνος. "Οχι, είναι ελληνικό κομπολόι", του λέω. Λίγο καιρό μετά, στη Γερμανία, μου λέει ο μαέστρος: "Καλά, είσαι φανατικός χριστιανός;". "Οχι, είναι κομπολόι από την Ελλάδα", εξηγώ. Αργότερα, στην Κίνα, με ρωτάνε "τι είναι αυτό στα χέρια σου, είσαι Θιβετιανός;" και ξαναλέω "όχι, είναι ένα ελληνικό κομπολόι". Μάλλον φταίει που ονειρεύομαι να γίνω Ελληνας», κατέληξε. Και απολογήθηκε για την πολυλογία του, «...νιώθω Ελληνας και σαν τέτοιος μου αρέσει να μιλάω πολύ», ενώ περιέγραψε την Ελλάδα σαν ένα χώρο όπου όχι μόνο επιστρέφει πάντα με αγάπη αλλά και σαν πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης.

«Νιώθω Ελληνας και ίσως γι' αυτό μου αρέσει να μιλάω τόσο» μας είπε ο Αλέν Λεφέβρ δηλώνοντας πανευτυχής που επιστρέφει για άλλη μια φορά στην Ελλάδα.

Παθιασμένος ερμηνευτής της κλασικής μουσικής, διάσημος για το σφρίγος και την ποίηση των ερμηνειών του, ο Αλέν Λεφέβρ πρόσφερε πρώτη φορά την ερμηνεία του στο κοινό του Μεγάρου Μουσικής το 1997. Η επιτυχία του είχε σαν συνέχεια μιαν αξέχαστη βραδιά στο μικρό θεατράκι της Επιδαύρου τον Ιούλιο της επόμενης χρονιάς και ακολούθησαν με εξαιρετική επιτυχία εμφανίσεις το 1999, το 2002 και το 2005. Γι' αυτό και θυμάται πάντα με αγάπη τον τρόπο που τον υποδέχθηκε το ελληνικό κοινό από την αρχή της καριέρας του.

Από τότε έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες αίθουσες σε όλο τον κόσμο και συνεργαστεί με φημισμένες ορχήστρες (Βασιλική Φιλαρμονική του Λονδίνου, Συμφωνικές Αμβούργου, Στουτγκάρδης, Βούπερταλ, Ντιτρόιτ και Ουάσιγκτον, Βιρτουόζοι της Μόσχας, Φιλαρμονική του Μπουένος Αϊρες, Φιλαρμονική της Κίνας, της Μαλαισίας) και κορυφαίους μαέστρους, όπως τους Σαρλ Ντιτουά, Κρίστοφ Εσενμπαχ, Κεντ Ναγκάνο, Βλαντίμιρ Σπιβακόφ κ.ά. Η δισκογραφία του, που αριθμεί 13 CD , του έχει αποφέρει το Βραβείο Classical Internet 2004 για την ηχογράφηση σύγχρονων έργων (Analekta) σε ένα cd που πούλησε περίπου 40.000 αντίτυπα σε ένα χρόνο και έμεινε 68 εβδομάδες στο Top Five κλασικής μουσικής στον Καναδά. Για δυο συνεχείς χρονιές (2001, 2002) του απονεμήθηκε το βραβείο Felix για το Καλύτερο Κλασικό Αλμπουμ της Χρονιάς, ενώ το πιο πρόσφατο άλμπουμ του, «Homage to Andre Mathieu», απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές και βρέθηκε για 25 εβδομάδες ανάμεσα στους 10 πιο ευπώλητους δίσκους κλασικής μουσικής.

Πολυδιάστατη προσωπικότητα, δεν είναι μόνο πιανίστας, ερμηνευτής και συνθέτης, αλλά και ακτιβιστής στο χώρο της μουσικής, με εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή στο Radio-Canada, ενώ συνδυάζει το πυκνό πρόγραμμα περιοδειών ανά τον κόσμο με μια αποστολή, την οποία υπηρετεί με πάθος και επιμονή: Να κρατήσει τη φλόγα της κλασικής μουσικής ζωντανή και να διευρύνει όσο μπορεί το κοινό της.

«Η κλασική μουσική περνάει κρίση», είπε χθες. «Ο πολιτισμός μας είναι τόσο συνεπαρμένος από τις εικόνες της ποπ μουσικής που δεν προσφέρει την παραμικρή δυνατότητα στους νέους και στα παιδιά να ακούσουν κάτι που δεν συνοδεύεται από βίντεο του MTV». Γι' αυτό και πηγαίνει συχνά σε σχολεία και σε νοσοκομεία για παιδιά, όπου παίζει πιάνο χωρίς να αμείβεται, για να τα μυήσει στην ομορφιά της κλασικής μουσικής και βλέπει «πολλά από αυτά να δακρύζουν όταν ακούν κλασική μουσική για πρώτη φορά».

Το πρόγραμμα του ρεσιτάλ του Σαββάτου -που εντάσσεται στον Κύκλο των Μεγάλων Ερμηνευτών- περιλαμβάνει πέντε σονάτες για πιάνο του Ντομένικο Σκαρλάτι, τρεις σονάτες του Πάδρε Αντόνιο Σολέρ και τις Etudes-tableaux του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, έργα γραμμένα κατά τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, τα οποία αποτυπώνουν την περιπέτεια της μουσικής για πιάνο και τις διαδρομές της στο χρόνο.

Αίθουσα Φίλων της Μουσικής Σάββατο, 15 Νοεμβρίου, 8.30 μ.μ.
Εισιτήρια και πληροφορίες: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 210-7282333, www.megaron.gr

[via]

Διάλογοι για δύο κιθάρες και ορχήστρα

Ο Ευάγγελος Ασημακόπουλος και η Λίζα Ζώη.

Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων δημιουργικής προσφοράς, το ανεπανάληπτο ζευγάρι των Ελλήνων κιθαριστών, Ευάγγελου Ασημακόπουλου και Λίζας Ζώη, προσφέρει στο κοινό μια ξεχωριστή βραδιά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε σύμπραξη με την Καμεράτα, στις 14 Νοεμβρίου ώρα 8.30 μ.μ. στην Αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος».

Οι δύο βιρτουόζοι της κιθάρας θα ερμηνεύσουν με την Ορχήστρα έργα για δύο κιθάρες των Αντόνιο Βιβάλντι, Γιόζεφ Χάιντν και Χόρχε Μορέλ. Τη συναυλία, που φέρει τον τίτλο «Διάλογοι για δύο κιθάρες και ορχήστρα», θα διευθύνει ο αρχιμουσικός Αναστάσιος Συμεωνίδης.

[via]

Εκδήλωση για τον Σίμωνα Καρά στη Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη»

 

Με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από το θάνατο του Σίμωνα Καρά ο καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών Χαράλαμπος Σπυρίδης μιλά για τον κορυφαίο μουσικολόγο και ερευνητή της ελληνικής μουσικής παράδοσης την Τετάρτη (12 Νοεμβρίου), ώρα έναρξης 7 μ.μ. στη Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Ο Σίμων Καράς υπήρξε μουσικολόγος και ερευνητής της ελληνικής μουσικής παράδοσης και κληρονομιάς. Πολλοί θεωρούν ότι χάρη στην πολύχρονη και επίπονη ερευνητική του προσπάθεια διασώθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής μουσικής, την οποία κατέγραψε σε όλο το φάσμα της ελληνικής επικράτειας. Τόσο το δημοτικό παραδοσιακό τραγούδι όσο και η βυζαντινή μουσική οφείλουν κατά μεγάλο μέρος την αναβίωση και την καλλιέργειά τους σε κείνον.

[via]

Ενας αιώνας τζαζ

Με τον τρόπο της ήταν και η τζαζ μια επανάσταση. Ενα κόκκινο πανί πριν το σύστημα την ενσωματώσει, την υποδεχθεί στις αίθουσες συναυλιών. Χαρακτηριστική της αφρο-αμερικάνικης κουλτούρας, ρυθμική για επιδέξια σώματα, ερωτική και πολιτική μαζί, θα έχει μία φορά ακόμα την τιμητική της σ' ένα μουσείο της βόρειας Ιταλίας, σ' αυτό της Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης στο Ροβερέτο του Τρέντο. Η τζαζ όπως έχει εκφραστεί όχι μόνο στη μουσική αλλά και στη ζωγραφική, το σινεμά και τη φωτογραφία. Τίτλος, «Ο αιώνας της τζαζ».

Σκοπός της έκθεσης, που εγκαινιάζεται το ερχόμενο Σάββατο, είναι ο διάλογος για ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα φαινόμενα του 20ού αιώνα. Γιατί όπως επισημαίνει ο Ντανιέλ Σουτίφ που τη σχεδίασε και την επιμελήθηκε, η τζαζ εκπροσωπούσε έναν τρόπο ζωής και επηρέασε άμεσα την ιστορία της τέχνης τον παρελθόντα αιώνα.

Τρία είναι τα μουσεία που συνεργάστηκαν: του Ροβερέτο, του παρισινού Musee du Quai Branly, αλλά και του Κέντρου της Σύγχρονης Γνώσης της Βαρκελώνης. Ως ιδανική για την καλύτερη κατανόηση του θέματος προτάθηκε μια νοητή χρονική γραμμή, η αφήγηση των σημαντικότερων γεγονότων στην ιστορία της τζαζ, μέσα από παρτιτούρες, αφίσες, δίσκους, περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία, οπτικοακουστικό υλικό.

* Αρχίζοντας από τα εικαστικά, ο Φράνσις Πικάμπια, ο Μαν Ρέι, ο Τζάνκο και ο Τεό Φον Ντένσμπουργκ ήταν οι πρώτοι που δέχτηκαν με ενθουσιασμό τη νέα αυτή μουσική, ενώ τους ακολούθησαν κατά πόδας ο Οτο Ντιξ, ο Ζαν Ματούλκα και ο Φράντισεκ Κούπκα. Συγγραφείς όπως οι Λάνγκστον Χιουτζ, Κλοντ ΜακΚέι και ζωγράφοι όπως οι Ααρον Ντάγκλας, Πάλμερ Χέιντεν και ο Γουίνολντ Ρέις εγκαινιάζουν την «Ανοιξη του Χάρλεμ» έχοντας την υποστήριξη πολλών, γοητευμένων από τη μαύρη κουλτούρα, λευκών συναδέλφων τους.

* Εμπνευση από την τζαζ θα αντλήσουν ακόμα οι αμερικανοί υπέρμαχοι της αφηρημένης τέχνης Αρθουρ Ντόουβ και Στιούαρτ Ντέιβις, ενώ γοητευμένος ιδιαίτερα από τους πιανίστες του μπούγκι γούγκι, ο Μοντριάν, στα τέλη της δεκαετίας του '20 θα ζωγραφίσει τα νεοϋορκέζικα αριστουργήματά του με κορυφαίο το «Broadway Boogie-Woogie». Την ίδια εποχή ο Ανρί Ματίς θα ονομάσει «Τζαζ» ένα από τα έργα του.

* Η εκλεκτική συγγένεια ανάμεσα στην τζαζ και τη ζωγραφική θα ενταθεί ακόμα πιο πολύ μετά τον πόλεμο. Συχνά οι ζωγράφοι προσπαθούν να βρουν στον καμβά την αμεσότητα και την αυτοσχεδιαστική διάθεση των ερμηνευτών. Οπως στην περίπτωση του Τζάκσον Πόλοκ, που κάποια από τα έργα του δίνουν την αίσθηση πως δημιουργήθηκαν με μουσική υπόκρουση. Και δεν είναι τυχαίο ότι ο Ορνέτ Κόλμαν χρησιμοποίησε το «Λευκό Φως» του Πόλοκ στο εξώφυλλο του άλμπουμ του «Free Jazz (Α Collective Impro-visation)».

* Φωτογράφοι όπως ο Χέρμαν Λέοναρντ ή ο Γουίλιαμ Κλάξτον οφείλουν τη φήμη τους στην τζαζ. Κι ύστερα είναι η δουλειά του Λι Φριντλάντερ για τη δισκογραφική «Ατλάντικ» που περιλαμβάνει τουλάχιστον τριάντα εξώφυλλα, των Τζον Κολτρέιν, Μάιλς Ντέιβις κ.ά.

* Στον κινηματογράφο, πέραν των κλασικών περιπτώσεων όπως είναι το «Ασανσέρ για δολοφόνους» του Λουί Μαλ ή η «Νύχτα» του Αντονιόνι, χρησιμοποιήθηκε η τζαζ άλλοτε ως πρωταγωνίστρια κι άλλοτε ως ηχητική υπόκρουση. Ενδιαφέρον προκαλούν στην έκθεση τα «Soundies», οι ταινίες δηλαδή μικρού μήκους, που γυρίστηκαν στις δεκαετίες του '30 και του '40 έχοντας προηγηθεί τον σημερινών βιντεοκλίπ.

* Ξεκινώντας από το 1939, όταν ο Αλεξ Στάινγουεϊ σχεδίασε για την Κολούμπια τα πρώτα εξώφυλλα δίσκων, είναι ατέλειωτη η σειρά των μικρών αριστουργημάτων που εικονογραφούν τη μουσική. Μοιάζει η τζαζ να είναι ατέλειωτη πηγή έμπνευσης που απλώνεται από το απόλυτο κιτς ώς το τέλεια εκλεπτισμένο. Και φυσικά την τιμητική τους στην έκθεση έχουν τα εξώφυλλα που σχεδίασε ο Αντι Γουόρχολ, ανάμεσά τους και αυτά για τον Κένι Μπάρελ και τον Τζόνι Γκρίφιν. Το σχέδιο εκπροσωπείται από τους Λουστάλ, Μουνόζ, Σβαρτ, ενώ ο πολύς Γκουίντο Κρέπαξ αγγίζει την τζαζ μέσα από τους «Ανθρώπους του Χάρλεμ» και το εξώφυλλο του «Charlie Parker Plays», που σχεδίασε γύρω στα 1953.

* Ο «Αιώνας της τζαζ» δεν ξεχνά, φυσικά, και την ευρωπαϊκή του διάσταση. Αλλωστε είναι χαρακτηριστικό το ότι η άφιξη στο Παρίσι της «Revue Negre» της Ζοζεφίνας Μπέικερ χαρακτήρισε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, και καρπός της ήταν και το βιβλίο του Πανασιέ «Καυτή τζαζ». Δίχως τον ήχο αυτής της μουσικής, η Δεξιά Οχθη και η πνευματική και κοινωνική ζωή στο Παρίσι της δεκαετίας του '50 θα ήταν πολύ διαφορετική. Οι επιρροές της τζαζ στη Γαλλία παρουσιάζονται με ιδιαίτερη φροντίδα, όπως άλλωστε και οι αντίστοιχες στην ιταλική και ισπανική ζωγραφική, που εκφράζονται μέσα από πίνακες των Φοντάνα, Γκουτούζο, Πασκάλι και Ταπί.

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΙΑΦΚΟΥ

Οι Γάλλοι βιρτουόζοι Quatuor έρχονται στο θέατρο Badminton

Τρελά βιολιά χορεύουν κανκάν!

Βίντεο με τους Le Quatuor

Παίζουν βιολί με τσατσάρες και κρεμάστρες, ακροβατούν πάνω σε καρέκλες και χορεύουν κανκάν διατηρώντας όμως το σοβαρό τους ύφος. Φοράνε φράκο και παπιγιόν, αλλά ανεβαίνουν στη σκηνή με βατραχοπέδιλα! Σπρώχνονται, τρώνε τούμπες και βάζουν τρικλοποδιές, αλλά συνεχίζουν το… βιολί τους με αξιοθαύμαστη άνεση. Είναι οι Quatuor, τέσσερις βιρτουόζοι μουσικοί από τη Γαλλία. Εδώ και 20 χρόνια «ξεσκονίζουν» την κλασική μουσική με χιούμορ, φαντασία και αστείρευτη έμπνευση και με τις εναλλαγές του ήχου τους θέτουν τα μουσικά αισθητήρια των θεατών σε εγρήγορση.
Τώρα, το πρωτότυπο κουαρτέτο εγχόρδων καταφθάνει στα μέρη μας για πέντε παραστάσεις. Θα εμφανιστεί στη σκηνή του θεάτρου Badminton, από τις 12 έως τις 16 Νοεμβρίου. Στην παράσταση που θα παρουσιάσουν, όλα τα είδη της μουσικής έχουν την τιμητική τους. Βλέπετε, οι ίδιοι απολαμβάνουν περισσότερο να συνδυάζουν τα κλασικά κομμάτια με την τζαζ, το ροκ, ακόμη και τη ραπ μουσική! Το πλούσιο ρεπερτόριό τους παντρεύει συνθέσεις των Μότσαρτ, Μπαχ, Χέντελ και Βιβάλντι με τσιγγάνικες και ιρλανδέζικες παραδοσιακές μελωδίες και τραγούδια των Φρανκ Σινάτρα, Μπιτλς και Μάνου Χατζιδάκι.
Οι Quatuor δεν είναι μόνο ευφυείς μουσικοί, αλλά και ταλαντούχοι τραγουδιστές, μίμοι και ακροβάτες. Με κάθε κίνηση του δοξαριού τους παρουσιάζουν και ένα καινούργιο σκετς. Περιέργως, οι Jean-Claude Carmos (βιολί), Pierre Ganem (άλτο), Jean-Yves Lacombe (βιολοντσέλο) και Laurent Vercambre (βιολί) δεν έζησαν τα νιάτα τους μέσα σε ωδεία, άλλα πήραν μαθήματα από το θέατρο του δρόμου. «Δεν εγκλωβιστήκαμε στο “σωφρονιστικό” κύκλωμα της κλασικής μουσικής, μάλλον είμαστε αυτοδίδακτοι», υπογραμμίζουν πριν προσδιορίσουν τις ρίζες τους ο καθένας με τη σειρά του: «Εγώ προέρχομαι από την τζαζ», «εγώ ονειρευόμουν να γίνω ροκάς», «κι εγώ προέρχομαι από την τζαζ», «εγώ έπαιζα σε πρόβες μπαλέτου…».

Από το 1980

Η ιστορία του κουαρτέτου μετράει πάνω από δύο δεκαετίες. Ξεκίνησαν το 1980 με το όνομα «La Confierie des Fous» (Η Αδελφότητα των Τρελών), μια ομάδα που προερχόταν από το φολκ κίνημα και που δημιουργούσε θεάματα αναμιγνύοντας στοιχεία μουσικής, υποκριτικής και τραγουδιού. Η παράσταση «Violons Dingues» (Παλαβά Βιολιά) το 1987 σηματοδότησε τη μακροχρόνια παρουσία των Quatuor στην Πόλη του Φωτός.

Το 1990, ο ερχομός του Jean-Claude Camors στο συγκρότημα και, στη συνέχεια, η συνεργασία με το σκηνοθέτη Alain Sachs έδωσαν νέα πνοή στο κουαρτέτο. Στη διάρκεια της καριέρας τους έχουν συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες, ανάμεσά τους και ο Μορίς Μπεζάρ, ενώ έχουν τιμηθεί με διάφορα βραβεία.

Δεν είναι τυχαίο που στην πατρίδα τους, κάθε φορά που εμφανίζονται, σπάνε τα ταμεία. Ο,τι συνέβη και με την τελευταία τους παράσταση «Corps à Cordes» το 2006, που έκανε περιοδεία σε όλη τη Γαλλία και λόγω της τεράστιας επιτυχίας επέστρεψε για εκατό επιπλέον εμφανίσεις. Μέχρι σήμερα η ομάδα των ταλαντούχων μουσικών εξακολουθεί να «κουβαλά» νεανική τρέλα και «φρέσκο» χιούμορ.

ΖΑΛΙΓΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Το ΙΕΜΑ (Ινστιτούτο Έρευνας Μουσικής και Ακουστικής) έγινε μέλος της IASA

Το ΙΕΜΑ (Ινστιτούτο Έρευνας Μουσικής και Ακουστικής) έγινε πλήρες μέλος της IASA (International Association of Sound and Audiovisual Archives - Διεθνής Εταιρία Ηχητικών και Οπτικοακουστικών Αρχείων).

Σκοπός της εταιρείας είναι η συνεργασία των αρχείων σε διεθνές επίπεδο με στόχο την προστασία, προβολή και αξιοποίηση των ηχητικών και οπτικοακουστικών συλλογών του.

Η επόμενη διεθνής συνδιάσκεψη της IASA θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 20-25 Σεπτεμβρίου 2009 όπου το ΙΕΜΑ θα συμπράξει στη διοργάνωσή της.

Μια «απόκρυφη ιστορία» τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Μια μεγάλη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην αίθουσα «Φίλων», οργανώνει το Ε.ΚΕ.ΔΙ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη. Η συναυλία με τίτλο «Η Απόκρυφη Ιστορία» παρουσιάζεται την Κυριακή 16 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Στο πρώτο μέρος θα παρουσιαστούν, σε πρώτη εκτέλεση, ποιήματα της διακεκριμένης βυζαντινολόγου Ελένης Γλυκατζή Αρβελέρ μελοποιημένα από τον συνθέτη Νίκο Πλάτανο σε σκηνοθεσία Μέμης Σπυράτου.

Ποιήματα τραγούδια, «μαθήματα ιστορίας» από την Ελένη Αρβελέρ για το πως οργανώνεται η καθημερινότητα μας, πως εκφράζεται στην διαδρομή η εθνική μας συνείδηση και πως μικρά ιστορικά γεγονότα μας αποκαλύπτουν την «Απόκρυφη Ιστορία», όπως είναι και ο τίτλος της παράστασης.

Μερικά από αυτά τα ποιήματα, για πρώτη φορά ακούστηκαν μελοποιημένα από τον Γιώργο Νταλάρα σε σύνθεση Νίκου Πλάτανου, διαβάστηκαν από την Μέμη Σπυράτου και συζητήθηκαν με την Ελένη Αρβελέρ κατά την διάρκεια παράστασης στο θέατρο REX τον Νοέμβρη του 2004. Την εκδήλωση πραγματοποίησε το περιοδικό «Αρχαιολογία και Τέχνες» στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ «Αγών».

Στο δεύτερο μέρος ο Γιώργος Νταλάρας, ερμηνεύει τραγούδια- ποιήματα, σταθμούς της ελληνικής μουσικής, μελοποιημένα από μεγάλους συνθέτες: Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Σταύρο Ξαρχάκο, Σταύρο Κουγιουμτζή, Μάνο Λοϊζο και άλλων.

Στη συναυλία που διοργανώνεται από το Ε.ΚΕ.ΔΙ (Εθνικό Κέντρο Έρευνας, Πρόληψης και Θεραπείας του Σακχαρώδη Διαβήτη και των Επιπλοκών του) συμμετέχουν οι Ασπασία Στρατηγού, Αρετή Κετιμέ και η παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου.

Τα εισιτήρια κοστίζουν: 100 ευρώ για τη διακεκριμένη ζώνη, 70 ευρώ για την Α' Ζώνη, 40 ευρώ για την Β' Ζώνη, 30 ευρώ Γ' Ζώνη και 20 ευρώ το φοιτητικό.

[via]

Προκήρυξη Διαγωνισμού Σύνθεσης

 

Η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του μεγάλου Έλληνα συνθέτη και μέλους της Γιάννη Α. Παπαϊωάννου, προκηρύσσει τον 10ο Διαγωνισμό Σύνθεσης στη μνήμη του.

Το πλήρες κείμενο της προκήρυξης του διαγωνισμού μπορείτε να το βρείτε στη διεύθυνση: http://www.eem.org.gr/files/pdp08.pdf.

Για περισσότερες πληροφορίες και έντυπα συμμετοχής οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στο γραφείο της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, Δεινοκράτους 35, Κολωνάκι-Αθήνα, τηλ. 210 7256607, e-mail: gcu@otenet.gr, Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη, 11.00-15.00.